"Zingen en swingen met Cubaans orkest"
Inmiddels is de aankondiging van een Cubaanse 6 mans-formatie niet meer ongewoon. Toch spitsten wij onze oren bij de aankondiging van een nieuw tournee van Vocal Sampling. Wij bezochten hun optreden in de Rotterdamse Doelen op 17 oktober jl. Een vluchtige blik in hun artiestenkleedkamer: 2 koffertjes voor elk drie microfoons. Daarnaast wat verfrommelde verpakkingen van batterijen voor die microfoons. Het podium is al even sober: zes microfoonstandaarden, zes stoelen en zes kapstokken met rekwisieten. Zij die hen kennen van hun eerste tournee door Nederland of bekend zijn met hun albums zijn er op voorbereid: a capella gezongen Cubaanse muziek. Zes stemmen die een volwaardige ritmesectie, een blazerssectie en ook nog eens het spel tussen sonero en coro voor hun rekening nemen. Het repertoire loopt uiteen van Cubaanse klassiekers van Miguel Matamoros en Beny More tot eigentijdse composities. Ook zijn er uitstapjes naar andere takken van muzikale sport: Richard Strauss, pop, een Venezolaanse joropo. Ze draaien hun hand (mond) niet om voor een gitaar-, bas- of drumsolo…

Je zit er bij, je luistert er naar, maar er zijn momenten waarop je dat wat je ziet en hoort niet bij elkaar kunt brengen. Er ís een orkest, maar je ziet alleen maar zes man met elk slechts één microfoon. Van een aantal klanken weet je dat ze niet zo uit een menselijke keel kunnen komen. Voor die effecten moet dus het mengpaneel uitkomst bieden. Niettemin is het een bijzondere ervaring waarbij de één zijn ogen uitkijkt, de ander zich het genot van een dans laat smaken als zou er een heus orkest aan het spelen zijn.Maar het was niet alleen kijken en dansen; het tweede deel van het programma was interactief en ook het publiek moest er aan geloven. Ze hadden het bij het begin al aangekondigd dat wij na afloop allemaal een beetje Vocal Sampling zouden zijn. En ja, opvallend genoeg kregen zij de volledige zaal mee met zingen en rare geluidjes maken. Wij stonden van onszelf te kijken.

In verschillende opzichten was het voor ons dan ook een bijzondere ervaring. De "muzikanten" van deze formatie hebben vrijwel allemaal een opleiding genoten aan het Nationaal Conservatorium van Cuba. Deze formatie ontstond spelenderwijs op het schoolplein toen zij na de dagelijkse muzieklessen onderling vocaal tegen elkaar gingen opbieden. Gaandeweg nam het spel concrete vormen aan om in 1989 met eigen arrangementen tot "Vocal Sampling" te worden. De formatie werd in 1992 ontdekt door Peter Gabriel en ook door David Byrne. December dat jaar ontmoetten zij producer Rachel Faro en haar partner, de percussionist Sammy Figueroa. Deze ontmoeting resulteerde in een contract met het Duitse Paroli/BMG label wat uiteindelijk het album "Una forma más" opleverde. Daarna was voor hen het hek van de dam. Hoewel ze allemaal op het conservatorium een instrument leerden spelen, is hun eigen stem inmiddels hun passie geworden. Voor hun partners is dat soms wel even slikken want per dag wordt er minimaal vijf uur geoefend. Stil wordt het nooit in huis.

Overigens hoeft wat hen betreft hun muziek niet in een hokje te worden geplaatst: je mag het als kunst zien, maar ook als lichte amusementsmuziek waarop je mag dansen. Daarbij zijn zij zich terdege bewust van hun beperkingen. Ze komen een heel eind, maar zullen nimmer de kracht van een echt orkest kunnen evenaren.Het is eigenlijk vreemd dat het juist in Cuba zo lang moest duren voordat een a cappella formatie voet aan wal kreeg. Het is immers algemeen bekend dat de beroemde zanger en orkestleider Beny Moré geen noot kon lezen. Hij moest zijn orkest noot voor noot en instrument voor instrument voorzingen. Er zijn geen opnamen van, maar wij stellen ons voor dat het dezelfde geluiden moeten zijn geweest als die welke nu door de leden van Vocal Sampling worden voortgebracht. Hebben wij het bij het rechte eind, dan zou je Vocal Sampling kunnen zien als een verzameling van zes gelijktijdig zingende, bliepende en tetterende Beny Moré's...