Goede aftrap voor een tropisch zomerseizoen
In de tweede editie van Latin@life was het eigenlijk al aangekondigd. Het zou er goed toeven zijn. Swingen op de dansvloer, op een gezellig terrasje een biertje pakken of lekker luieren op de weide. Dat er om je heen naast natuurlijk Nederlands ook veel Spaans en Papiamento zou worden gesproken. En dat het enige dat je verder zou moeten hebben een goed humeur moest zijn en een open instelling wat betreft Cubaanse muziek. Perfect getimed, was de aftrap in vertrouwde handen van Banda Maluca. Daarna volgenden optredens van achtereenvolgens Doble Impacto, het Ned-Cuba Project, Kuifje op Cuba, Grupo Cubano Sincopa en als hekkensluiter Little Havana. De dansvloer in het centrale gebouw lag het hele festival onder vuur van de aanstekelijke muziek van dj's el Pregonero, Lady Popchi en Wilbert. Een stralende zon en de passende entourage maakten het geheel af. Zie hier in een notendop precies de succesfactoren van een zeer geslaagde derde editie van het Tilburgs Cubamania Festival op zondag 22 mei j.l.

De bands wedijverden met elkaar en met het publiek. Het zou onrecht zijn er één als winnaar aan te wijzen. De programmering had een goede opbouw van stijl en spanning. Zelfs een korte stroomstoring tijdens het laatste optreden kon de artiesten of het publiek niet uit het veld slaan; het leek eerder op een moment van rust om er daarna met dubbele energie tegenaan te kunnen gaan. Het was voor de artiesten dan ook een dankbaar publiek. Ruim anderhalf duizend man liet zich vanaf de eerste dansbare klanken meeslepen om vervolgens tot aan het laatste optreden in een soort muzikale houdgreep te worden gehouden. De één trok van podium naar podium, de ander zeeg neer bij één van de terrasjes en zag het gekrioel van een afstand aan. Zonder dat iemand er erg in had, beleefde dit publiek de première van het eerste album van de Nederlandse salsaformatie Grupo Azul.

Na een lange tijd van voorbereiding was het schijfje nog maar een paar dagen daarvoor van de pers gerold. Eén van de trotse leden van deze band had het album in de handen van de geluidstechnicus gefrommeld en werd daardoor de achtergrondmuziek tijdens het wisselen van de bands bij één van de podia. Het viel in goede aarde want er werd volop op gedanst. Rond de twee podia en het pad daartussenin stonden als gewoonlijk allerlei stands. Zoals te verwachten waren er de stands met eten, sieraden, muziek, kleding, instrumenten en natuurlijk die voor allerlei culturele activiteiten. Aparte vermelding verdient echter het wonderlijke koffertje van de heer Schröder. Enkel gevuld met bamboe, klosjes garen en kleurrijke papierwikkels vervaardigde hij uit deze materialen met verbluffende eenvoud allerlei kunstig vorm gegeven vliegers. Het leuke van alles is nog wel dat ze het allemaal deden. Wat de "Krasse Knarren" voor de Cubaanse muziek zijn, is deze man met vliegers. Inmiddels meer dan tachtig jaar geleden in Indonesië geboren, is hij langer met vliegers bezig dan wij jaren tellen. Hij trok zijn eigen publiek. Kinderen maar vooral ook ouderen keken met verbazing toe hoe zijn vliegers zonder de minste inspanning als zwaluwen door het zwerk schoten. Tussen het publiek troffen wij nog meer opvallende personages.

Zo waren er Daniel en Izabel. Het echtpaar dat bewijst dat je ook op je zeventigste dansend door het leven kunt gaan. En wat te denken van Israel Gonzalez? Ooit was hij tresero bij het vermaarde Septeto Nacional de Ignacio Piñeiro. Enige jaren geleden is ook hij in Nederland neergestreken. Inmiddels de tachtig ruimschoots gepasseerd, genoot de man met volle teugen van zowel de muziek als het vrouwelijk schoon. Zelf hoefde hij niet spelen en bleef onvermoeibaar dansen totdat de laatste tonen van de laatste band waren weggeëbd. Het lijdt geen twijfel, alle bezoekers van dit festival hebben gekregen waarvoor zij kwamen en zullen volgend jaar terugkomen. Voor hen is het een goede zaak om te weten dat de organisatie nu al weer de eerste contacten aan het leggen is om straks de podia voor de vierde editie te kunnen vullen.