Backstage hoorden we vlak voor het optreden van een van de bandleden, dat Juan Luis Guerra niet echt topfit was. Ons geplande interview met hem ging dan ook uiteindelijk niet door. Jammer, maar gelukkig hadden we hem vorig jaar al even gesproken. Het uiteindelijke optreden werd toch weer een groot succes. Het publiek zong vrolijk mee en dan zie je ook wat een kanjer deze Juan Luis Guerra is. Gewoon doorgaan en er staan voor je fans! En nog was de koek niet op. La Excelencia stond in de startblokken voor een spetterend optreden, dat op verzoek van de vele fans zou worden vastgelegd op dvd. De fans zullen tevreden zijn. Opzwepende salsa dura van de bovenste plank, zoals altijd vol overtuiging en overgave gebracht door deze enthousiaste mannen uit New York.  Hekkensluiter Krosfyah had dus een goed warmgedraaid publiek tegenover zich. En daar wist de socaband uit Barbados wel raad mee. Zij zorgden voor een waardige afsluiting van de zaterdagavond.

De zondagochtend begon troosteloos. De voorspelde regen kwam met bakken uit de lucht. Wij dachten met medelijden aan de bewakingsmensen, die zaterdag nog in het zonnetje stonden. Gelukkig bleken een paar slimmeriken ook voor hen een overdekt plekje te hebben gecreëerd. Ook hoorden we dat diverse vrijwilligers al heel vroeg in de ochtend een zonnedans ten uitvoer hadden gebracht. Het effect liet echter nog even op zich wachten... Toen de poorten eenmaal waren geopend druppelden de met paraplu’s gewapende bezoekers naar binnen. Jammer dat deze stroom pas wat later echt op gang kwam. Daardoor trok Zule Max, een strakke salsaband uit België, aanvankelijk minder toeschouwers dan wanneer het zonnig geweest zou zijn. Gelukkig vulde de Pampero-hal zich gaandeweg het optreden met toeschouwers, die de warme Caribische klanken niet konden weerstaan. De toon was gezet, de regen stopte en ook deze dag zou weer veel, gevarieerd muzikaal geweld opleveren. Op het Pampero-podium wisten de mannen van het Malinese SMOD precies hoe ze het publiek moesten bespelen. Ze zijn indertijd door Manu Chao ontdekt, en dat is nog steeds te horen.  Vervolgens zette aan de overkant Sabor de Gracia, naast hun Catalaanse rumba’s, ook nog wat salsanummers neer. Barcelonese bands doen het goed, zowel in eigen land als daarbuiten. Dat is niet zo verwonderlijk, want de verschillende varianten van de Catalaanse rumba leveren erg aanstekelijke muziek op, die overal warm wordt ontvangen. Deze ‘Barcelona sound’ is uitstekend geschikt voor wie een feestje wil bouwen. 

We hadden het zaterdag al gehoord: de band Pupy y Los Que Son Son zou moeten worden vervangen. Jammer dat Cubaanse artiesten zo vaak visumproblemen hebben. Gelukkig was Elio Revé al in Europa, zodat de organisatie een waardige vervanger kon neerzetten. Hun stevige, opzwepende timba sloeg goed aan en “uyuyuy!” ze trokken een drietal zeer beweeglijke dames het podium op.  Wie daarna nog op zijn benen kon staan, deed er goed aan om naar de overkant te wandelen om te genieten van de salégy-muziek van Jaojoby en zijn familie. Heerlijke, traditionele muziek met moderne instrumenten. Een hartverwarmend optreden op blote voeten van deze band uit Madagaskar.  En als afsluiter van deze editie stond Alpha Blondy geprogrammeerd. Daar waren veel mensen erg blij mee en terecht.  Hij bleek een waardige afsluiter van dit festival. We feliciteren de organisatie graag met deze geweldige programmering. Er was werkelijk voor elk wat wils. Een gewaardeerde toevoeging was trouwens dit jaar El Palacio de la Salsa, een prachtige spiegeltent waar de fanatieke salseros zich konden uitleven. Met de DJ’s Pepe, Cisko en Ricardo da Forza aan de knoppen konden de dansers hun lol niet op. Het zal een hele kluif worden om volgend jaar weer zoiets moois neer te zetten, maar we laten ons ook in 2013 graag weer verrassen. Graag tot dan! In dit verslag zijn we niet al te diep gegaan op de optredens van de reggaeartiesten. Daarvoor kun je terecht bij onze collega’s van tropicalidad.be en Reggae.be.