Het zijn productieve jaren geweest, dus ik mag niet klagen. Vooral omdat ik in Cuba woon, wat de verspreiding wat moeilijker maakt, omdat het van daaruit wat lastiger is om jezelf te promoten dan vanuit andere plaatsen. Maar ik ben heel tevreden over wat we hebben bereikt. Voor mij is het allerbelangrijkste de genegenheid van mijn eigen volk, de Cubanen, in al die jaren. Dat is het mooiste wat er is, dat de mensen in je eigen land, je vaderland, van je houden. Dan is het goed.
Het is indrukwekkend, want uw muziek is niet verouderd. De oudere nummers hebben nog niets aan kracht ingeboet.
Ja, dat is frappant. We hebben het ervaren in deze concertreeks, waarin we de nieuwe cd Respeto para los mayores promoten. We hebben muziek van dat album gespeeld en de mensen klappen en dansen, maar ze vragen ook om A Bayamo en Coche. En dat is het allereerste nummer dat ik heb opgenomen met Son 14. Ik was echt verrast dat ze om dat nummer vroegen, maar ik vond het erg leuk om dat optreden te eindigen met A Bayamo en Coche. Dat betekent immers dat die nummers de mensen zijn bijgebleven. Dat er nog naar geluisterd wordt. Er zijn tenslotte ook nummers die heel kort een enorme hit zijn, maar daarna snel worden vergeten. Als je echter een concert nog kunt afsluiten met een nummer als ¿Y Qué Tú Quieres Que Te Den? uit 1993, dan is dat een blijvertje. Dat is een lied dat nooit meer in de vergetelheid verdwijnt. Zulke nummers zijn klassiekers.
Kunt u uitleggen wat er vandaag aan het einde van het concert gebeurde?
Deze dansers maken geen deel uit van het orkest. Het zijn Cubanen die vol enthousiasme hebben aangeboden om met kostuums en dans enkele van ‘santos’ (heiligen) uit te beelden die worden toegezongen. Er was een Elegua, dat is een ‘santo’ uit de Yoruba-religie, die deuren opent en de weg baant. Xangó is een oorlogsgod en de laatste die uit Yemayá kwam, die heerst over de zee. Ik heb graag gebruik gemaakt van hun aanbod om al dansend uit te beelden waar elke god voor stond.
2011 is een erg productief jaar geweest met 3 nieuwe albums en een compilatie. Denkt u alweer na over een volgend album?
Ja, we promoten nu een cd die midden-eind juli zal uitkomen. We hebben er veel vertrouwen in. Respeto Para los Mayores is een goed album. We hebben er vandaag 4 nummers van gespeeld. Het is soms een beetje riskant om het publiek nieuwe nummers voor te schotelen, maar ik zag dat het eerste in de smaak viel, dus ik besloot er nog een paar te spelen.
We zijn dus het album aan het promoten dat binnenkort uitkomt, maar ik ben alweer bezig met het album dat daarna moet komen. Want als een album 10 nummers heeft, dan schrijf ik er 15 tot 20, zodat ik tijd heb om nog wat weg te gooien. Of ik schrijf een paar nummers en sommige nummers laat ik door andere componisten voor me schrijven. Ik denk dus al jaren vooruit.
Dus we kunnen nog wel rekenen op minimaal 20 jaar erbij?
Ja, ik denk het wel. Ik ben nog fris van geest, ik voel me prima. Bijvoorbeeld deze cd die ik nu aan het promoten ben, bevat 11 nummers, waarvan ik er 8 heb geschreven. Dus hierboven is alles in orde. Wanneer een mens, en in dit geval de componist, gelukkig is in zijn privéleven, dan is hij veel productiever. Het is moeilijk componeren als je ongelukkig bent. Als je gelukkig bent, gaat het veel gemakkelijker en ik ben een gelukkig man.
Heeft u nog een speciale boodschap voor uw publiek?
Nee, we zijn de draad weer aan het oppakken met de Europese tournees. We hebben de afgelopen jaren veel in Zuid- en Noord-Amerika, gespeeld, maar Europa is een belangrijk gebied, met een warm en hartelijk publiek. Een publiek dat de fysieke aanwezigheid van Cubaanse bands verdient. Daarom werken we er hard aan om die Europese tournees te hervatten. Dus we hopen dat het publiek van ons blijft houden en naar onze concerten blijft komen.