De toeschouwers stromen de zaal in. Sommige wat afwachtend en nieuwsgierig. De crowdfunders trots en met een gevoel van extra verbondenheid. Onze verwachtingen zijn hoog gespannen, maar we worden niet teleurgesteld. Met Timbazo Llegó zet de band een spetterende opening neer, die meteen de toon zet voor de rest van het optreden.

Iedereen lijkt aangestoken door het enthousiasme van Nils Fischer. Heerlijk om al die goede muzikanten en zangers met zoveel plezier te zien optreden. Het swingt, het is strak en alles klopt, zonder dat het geheel aan spontaniteit inboet. De drie zangers in de frontline hebben alle drie een eigen geluid, maar vormen een harmonieus geheel. De samenzang staat als een huis. Het optreden wordt extra ingekleurd met de individuele solo’s van de geweldige instrumentalisten. De solo’s van de muzikanten zijn geen opvulling, maar voegen daadwerkelijk een extra dimensie aan het optreden toe. Zoals die van bassist Samuel Ruiz in Maferefún, heerlijk gezongen door Alberto Caicedo en mooi opgebouwd van een rustige aanzet tot steeds pittiger. Er wordt enthousiast gedanst, maar ook voor de luisteraars valt er meer dan genoeg te genieten. Het repertoire is lekker afwisselend. Van het vrolijke Sabor a bombón, tot het latin jazz-intermezzo, het aparte La Media V uelta en natuurlijk de spetterende titelsong Rumberos a Montón. Er wordt genoten, zowel in de zaal als op het podium. Er wordt waardig afgesloten met een enthousiaste descarga, waarbij ook zanger Eduardo Alonso en percussionist Gerardo Rosales zich bij de band voegen. Het is feest en iedereen die is thuisgebleven, heeft echt iets gemist. Gelukkig is het album Rumberos a Montón nog steeds verkrijgbaar en is de formatie in de loop van dit jaar nog meerdere keren live te bewonderen.