El Doggy is naast zanger en rapper ook componist en heeft voor een eigen sound en een eigen identiteit gezorgd. In deze sound, die ze ‘Kuchata’ noemen, combineren ze de Angolese-Afrikaanse groove met de Dominicaanse bachata. Daarnaast zitten er ook nog invloeden van techno en house in verweven. Reggaeton en salsa, ze draaien hun hand er niet voor om, maar ze verwerken ook soul en pop in hun muziek. Zo hoor je hitfragmenten van Chuck Berry, Miriam Makeba, de Village People met YMCA maar ook de Gangnam style. De stukken worden even ingezet, aan elkaar geregen, gemixt en dan van een Grupo extra sound voorzien. Voor elk nummer heeft de groep een aparte choreografie, die heel speels en uitdagend wordt uitgevoerd. Nu eens stuiterend over het podium, dan weer verleidelijk romantisch knielend voor de dames. In een enorm tempo en met veel gedrevenheid brengen ze hit na hit, nu eens in het Spaans, dan weer in het Engels. Hun grote kracht is dat ze ruim 1,5 uur een volle zaal met hun show weten te pakken en vooral vast weten te houden. Opvallend detail was wel dat de zaal vooral was gevuld met dames, die aan de voeten van deze knappe mannen lagen. Dit in contrast met de uitspraak “my English is not so good...looking” van de heren! Kortom het was genieten van een gevarieerde show van deze topper aan het begin van de avond.
Extazz
Dan vinden er twee optredens tegelijk plaats: in de hal de Nederlands Antilliaanse formatie Extazz. Deze 8-mansformatie beschikt over een sterke ritmesectie en een trombonist en trompettist. Op de voorgrond jagen de allround zangers en dansers Mik Bernardina en Rudy Varela het publiek aan. Zoals de naam al aangeeft, wil de band het publiek met hun optredens in extase brengen. Met het nummer Tu amor fue diferente bedienen ze de salsaliefhebbers, om vervolgens over te gaan naar het Antilliaanse repertoire met het nummer Homber sa Ganja. Ze brengen uitnodigende, dansbare latin muziek, en dus gaan de voetjes van de vloer.
La Sucursal SA
In de Sala Santo Domingo, ofwel de kleine zaal, speelt La Sucursal SA. Deze 14 getalenteerde Colombianen uit Barcelona spelen al ruim negen jaar samen en behoren inmiddels tot de top van de Spaanse latin. Ze spelen pittige salsa brava uit Colombia, salsa uit de jaren 70, waarmee ze teruggrijpen op hun roots. Naast salsa spelen ze son montunos, bombas en guajiras. Het meeste materiaal is van eigen hand, met daarnaast ook enkele bewerkingen van nummers zoals La soledad. Het multiculturele aspect van hun muziek vinden ze erg belangrijk en dat willen ze graag uitdragen. Na hun optreden van vorig jaar met Jimmy Bosch als gastspeler, moeten ze het nu met hun eigen vier blazers doen, maar ook dat gaat ze goed af. Samen met een sterke ritmesectie, zeer goede zangers en dansers zetten ze eerlijke, swingende salsa neer. Zowel óp als vóór het podium wordt er overduidelijk veel plezier beleefd aan dit energieke optreden. Aan het einde van hun optreden is er helaas geen tijd meer voor een toegift, omdat Los Van Van uit Cuba klaar staan om te beginnen.
Los Van Van
Naar dit hoogtepunt lijken zowel de muzikanten als het publiek te hebben uitgekeken. In een stampvolle zaal klinken de eerste timbaklanken van deze zestienkoppige band. Het feest kan beginnen. Op het podium staat een selectie van de beste muzikanten van de eerste generatie samen met nieuw Cubaans talent. De band is veertig jaar geleden opgericht door basgitarist Juan Formell, een pionier op cross-overgebied. Hij combineerde alle soorten rock, rap, Braziliaans, jazz en funk met Cubaanse ritmes en ontwikkelde daarmee zijn eigen stijl, de ‘songo’. Tegenwoordig wordt de band geleid door zijn zoon en drumtalent Samuel Formell. Speciaal aan deze band is de toevoeging van drie trombones naast de traditionele charanga-instrumenten als dwarsfluit en twee violen. De pianist is de jonge Roberto ‘Cucurucho’ Carlos, die hiervoor al in diverse topbands heeft gespeeld, waaronder Charanga Habanera. Achter de synthesizer zit Boris Luna, die ervaring heeft opgedaan bij Issac Delgado. De percussionisten zorgen samen voor het typische Afro-Cubaanse ritme. In de frontlinie vinden we de grote, magische timba-beer Roberto Hernandez ‘Guayacan’ met aan zijn zijde Abdel Rasalps ‘Lele’, die met zijn geweldige stem alle facetten van de muziek kan laten horen. Samen met zangeres Yenisel ‘Yenny’ Valdès en Aramando ‘Mandy’ Cantero’ zwepen ze het publiek op. Ze doen hun ‘El Tren’ eer aan. Wat een spektakel, wat een tempo stort deze orkestrale band over het enthousiaste publiek uit! Na een voortvarende show van ruim een uur mogen flink wat dames een voor een op het podium nog een dansje komen maken. Ook de heren komen aan de beurt, maar gelukkig gaat dat met acht heren tegelijk iets sneller. Jammer dat dit onderdeel zoveel tijd in beslag neemt, want het gaat duidelijk ten koste van de intensiteit van het optreden. De aandacht voor de muziek verslapt en de zaal wordt langzaam leger. Er volgt nog een laatste nummer als afsluiting, maar geen toegift meer. Het publiek lijkt voldaan te zijn.
Cache Royale
Velen zijn rond 1.30 uur al bijna moegestreden, maar er treden nog twee laatste bands tegelijk. In de hal de Antilliaanse formatie Cache Royale met een eigen ontwikkeld ritme met accent op merengue en tambú. De vier jonge frontmannen in hun zwart-witte outfits met luipaardprint lijken er veel zin in te hebben. Rondom hen verzamelen zich veel Antilliaanse dansers om dromerig weg te zwijmelen op hun hits als Mi Duchi en Mamasita, en lekker tegen elkaar aan schuifelend te genieten van de laatste klanken.
Tromboranga
In de kleine zaal mag de populaire band Tromboranga afsluiten. Ook deze multiculturele band heeft zijn thuisbasis in Barcelona. De leden zijn afkomstig uit het Caribisch gebied, Venezuela, Cuba, Peru, Spanje en Engeland. Ze brengen sinds vier jaar smaakvolle ‘salsa brava’, met daarbij het accent op de jaren 70 en 80. De rode draad voor hen is de muziek van salsalegendes als Eddie Palmieri, Willie Colón, Héctor Lavoe en Conjunto Libre. Het instrumentale accent leggen ze daarbij op de percussie en de trombones, waar de band ook zijn naam aan dankt. Inmiddels hebben ze al vier albums uitgebracht met eigen nummers waarvan vele stukken deze avond de revue passeren. Tijdens hun optreden in Bree, eerder dit jaar, kondigden ze al aan dat ze met nieuwe composities bezig waren en zie hier! Het nieuwste album op cd en vinyl wordt aan het eind van de avond gepromoot door onze eigen Gerardo Rosales. De band speelt energiek, solide en met een pure sound. Een aantal nummers blijken inmiddels ware hits te zijn geworden zoals Agua que va caer schitterend vertolkt door zangers Freddy Ramos en Diego Coppinger. Als dan aan het slot van de avond van dit geweldige indoorfestival, de twee in Barcelona gesitueerde bands, zich tot één geheel smeden op dit podium, gaat het dak eraf! De geweldige afsluiting met meer dan twintig muzikanten leidt tot een ‘descarga’ van formaat! Hier wordt salsa gespeeld direct uit het hart. Dit is liefde voor deze muziek en dat komt over! Onze muzikanten Betancourt en Rosales voegen zich bij hen en laten hun percussiekwaliteiten zien. Deze enorme vriendschap en verbondenheid laten niemand ongeroerd. We sluiten deze twintigste Latin Dance Night dan ook voldaan af.