We zijn zelf geen fans van reggaeton-muziek, maar we verwachtten van deze topper toch wel een flinke show. Daarin werden we niet teleurgesteld. De volgestroomde hal voor het Mainstage en het veld ervoor werden getrakteerd op een gelikt optreden met pittige dansers en rookkanonnen. Het enthousiaste publiek zwaaide enthousiast mee en veegde heel wat voorruiten (parabrisas) schoon. Gouwe ouwe nummers als Lo que pasó, pasó en Gasolina kwamen voorbij, en tijdens het laatste nummer Limbo zorgde een confetti-kanon voor een extra feestelijk effect. Een waardige afsluiting van een pakkend optreden. We pikten nog een stukje chutney-soca mee van Rikki Jai. Wel grappig, dat bollywood-tingeltje onder de soca-ritmes. We kregen nog even les in het handjedraaien op zijn chutney’s. Het klonk allemaal wel aardig, maar wij blijven de voorkeur geven aan de gewone soca, die wat opzwepender is. Fulanito mocht op het Mainstage afsluiten en had daarmee een zware taak, na het spetterende optreden van zijn voorganger. De mannen gingen er echter vol energie tegenaan. Helaas was halverwege onze energie op, en hebben we het einde niet gehaald. Er wachtte ons op zaterdag nóg een festivalavond, dus eerst maar even bijslapen.

Zaterdag 10 augustus
De avond begon bepaald niet op halve kracht met de mannen van Charanga Habanera op het Mainstage. De goed gevulde frontline van maar liefst 5 zangers haalde alles uit de kast om de fans te plezieren. Zoals het een Cubaanse topband betaamt, zette de band van David Calzado een strakke show met een prima performance neer. Er werd volop meegedanst en -gezongen.We waren de avond tevoren al getipt dat we vooral de Congolese Staff des Leaders moesten gaan bekijken. Op naar het Jokerpodium dus, waar het al erg gezellig begon te worden. Ook hier meer dan voldoende show op het podium. In contrast met de strak geregisseerde performance van Charanga, ging het er hier veel losser, maar minstens even energiek en vrolijk aan toe. Een uitgelaten danser en iets ingetogener danseres completeerden het geheel. Het meeslepende ritme deed de rest. Het publiek danste enthousiast mee en de live verkochte cd’s gingen grif van de hand.

Terug naar het Mainstage, waar Jimmy Saa aantrad. De ex-zanger van Grupo Niche bracht een eerbetoon aan Jairo Varela, de vorig jaar overleden bandleider van Grupo Niche. Het publiek hoorde dus veel bekende nummers voorbijkomen. Yuri Buenaventura bleek ook in de zaal, en zong nog een piepklein stukje met zijn landgenoot mee. De bandleden kregen allemaal hun “moment of fame” in de schijnwerpers. En verder was het salsa wat de klok sloeg. De salseros konden zich dus uitleven en deden dat vol enthousiasme. Helaas moesten we de avond vroeger afbreken, dan de bedoeling was. We konden nog net een stukje van het spetterende optreden van Ce’Cile zien. Uit de verte, wel te verstaan, want de hal van het Jokerpodium puilde uit. Met haar prettige stemgeluid en energie weet ze haar publiek sterk te boeien. Geen passieve luisteraars, maar een enthousiast reagerende menigte. Het Jokerpodium en omgeving deinen nog door als wij met pijn in ons hart het terrein verlaten. De blijvers zullen nog getrakteerd worden op de heerlijke zouk van Kassav, timba van Azúcar Negra, reggaeton van de voor ons nog onbekende RKM y Ken-Y, en als afsluiting nog Grupo Extra en Kes the Band. En dan hebben we het nog niet eens gehad over al het moois dat in de tent van het Cahier Club Stage te zien en horen was. Het moet geweldig geweest zijn, want telkens als wij erlangs liepen was het er propvol! Het was zoals een van de bezoekers tegen ons zei: “Het kost een paar centen, maar je krijgt er wel heel veel voor.” Daar sluiten we ons graag bij aan.