“We hebben voor de bezoekers ook Tilburgse taartjes uitgedeeld bij de entree, als extra’tje.” Drissen hoopt dit jaar op zijn minst evenveel bezoekers aan te trekken als vorig jaar, 40.000 mensen. “We zijn er nog niet, maar ik hoop op mooi weer zodat de mensen morgen ook nog komen.” En die bezoekers komen wel. Het prachtige weer staat iedereen toe blote armen en benen te laten zien en de zonnebrillen op te zetten. De mensen kunnen ook genieten van een spectaculair optreden van AfroCubism, een dertienkoppige band bestaande uit Cubaanse en Malinese muzikanten. Vrolijke, ritmische muziek schalt over het grasveld van het World Stage, helemaal tot aan de andere kant van het veld. Ze spelen een mix van salsa en Afrikaanse muziek, met een snel ritme waar goed op te dansen is. Dat is ook precies wat velen doen. Vooraan bij het podium staan de mensen mee te dansen, voor zover dat mogelijk is. Het is namelijk ontzettend druk en het veld staat volgepakt. De Malinezen uit de band dragen prachtig gekleurde gewaden die tot aan de grond vallen en de Cubanen zijn te herkennen aan hun rode blouse. In het Frans en Spaans proberen ze met het publiek te communiceren, maar dat gaat moeilijk. Met een gebrekkig woordje Engels gaat het al een stuk beter en begrijpen de toeschouwers dat ze mee moeten dansen en klappen.

“Het publiek verdient altijd meer dan wij kunnen geven. Dus wij doen ons best om het publiek tevreden te stellen. En een gelukkig publiek, dat is de mooiste trofee die wij met ons mee terug kunnen nemen naar Cuba”, vertelt zanger en gitarist Eliades Ochoa, te herkennen aan zijn cowboyhoed. Hij is al bekend met Nederland. Samen met de Nederlandse band BlØf maakte Ochoa namelijk het nummer ‘Hemingway’. Dat bleek voor hem een waardevolle samenwerking. “Ik houd erg van samenwerking met andere artiesten, want dat helpt beide deelnemende culturen om elkaar te leren kennen. Ik denk dat elke muzikant die een beetje verder kijkt dan zijn neus lang is, dat zou moeten doen”, aldus Ochoa. Hoe dat Ochoa met BlØf gecommuniceerd heeft, is een groot vraagteken. Zijn Engels is naar eigen zeggen “no good” en hij spreekt verder alleen Spaans. Dat is in deze Cubaans-Malinese band geen probleem, vindt Ochoa. “Wij communiceren met elkaar via een universele taal. Muziek heeft geen grenzen.” Universeel. Zo lijkt het festival Mundial ook te zijn ingedeeld. Het is voor iedereen uit elke cultuur en van jong tot oud bedoeld. Er staat voor de kinderen een groot springkussen en daarachter kan de jeugd dansen op hiphopmuziek. Van kleine podia tot grote velden, er is overal iets muzikaals te beleven. Maar bij een universeel festival horen natuurlijk ook Goede Doelen. En die zijn ook vertegenwoordigd op Mundial. Suzanne van der Berg hoort bij de kraam ‘Human Rights’. Daar gebeurt iets interessants. Mensen worden gratis getatoeëerd.  Ze mogen zelf kiezen op welk lichaamsdeel, maar mogen niet kiezen wat ze willen laten tatoeëren. Dat staat namelijk al vast. “We tatoeëren per persoon een letter van de Human Rights verklaring. We zijn op dit moment bezig met de letter ‘i’ en moeten er nog heel veel.” Zo probeert de organisatie bekendheid te werven voor de verklaring. 

Naast de stand begint het optreden van La Pegatina, een band bestaande uit zes zogezegd ‘hyperactieve’ Spanjaarden uit Barcelona. Dat was in ieder geval wat het foldertje van Mundial vertelde, en tijdens het optreden wordt duidelijk dat dit absoluut klopt. Springend en dansend staan ze op het podium een feestje te bouwen. Er komt confetti uit de hemel vallen en er ontploft vuurwerk op het podium. Het is echt Spaanse feestmuziek en het publiek feest mee. Vooral de accordeon geeft een vrolijk accent. Het ‘Fontys Stage’ staat vol en ook buiten dansen mensen mee. “Deze muziek brengt zomer op regenachtige dagen”, vindt Joke Eikenaar. Ze staat met een vriendin naar het optreden te kijken. “Ik kende La Pegatina al via filmpjes op Youtube, ze brengen echt een geweldige sfeer.” Daar is de band het zelf ook mee eens. Axel Magnani is trompettist van La Pegatina en is hartstikke tevreden over hun optreden. Met een grote glimlach op zijn gezicht vertelt hij erover. “Twee jaar geleden waren we hier ook. Het publiek was enthousiast, energiek en iedereen was aan het dansen. Dat is precies wat we willen. Onze muziek vertegenwoordigt Barcelona; zonnig en druk. We willen iedereen aan het feesten krijgen.”

Ook ’s avonds staat er nog een feestje op het programma: Pitbull treedt op. Het is ondertussen al donker geworden en het is afgekoeld nadat de zon verdween, maar toch staan een paar honderd mensen vol verwachting naar Pitbull uit te kijken. Dat is ook niet gek, want in Amerika is hij een van grootste latin artiesten die er zijn. In zwart pak en met glanzende schoenen komt hij op en begint hij meteen te dansen. Hij performt wat nummers van zichzelf maar ook veel bekende covers. Aan het einde van elk nummer draait hij zich op de laatste noot om en eindigt in een spotlight, om zich vervolgens weer om te draaien en met een nieuw nummer te beginnen. Pitbull heeft al samengewerkt met een Nederlandse dj, Afrojack, maar daar eindigt het voor hem niet. “Afrojack is geweldig in wat hij doet en hij is een goede vriend. Ik zou verder ook graag met de Nederlandse dj Sidney Samson willen samenwerken.” Hij denkt niet dat er een geheim is waardoor hij zo succesvol is geworden. “Er is een formule voor succes, geen geheim. En dat is namelijk doen waar je van houdt. Er is niks dat ik niet leuk vind aan muziek maken.” Het was weer een weekend vol grote artiesten, met geweldige muziek, mooi weer en genietende mensen. Nu hopen dat het volgend jaar weer zo leuk wordt.