Tijdens het concert speelde Ramón stukken van zijn held Ernesto Lecuona, en vooral ook van zijn nieuwste cd ‘Playground’. Met de titelsong wil Ramón het gevoel oproepen van spelende kinderen als teken van nieuw leven. Inspiratiebron was ditmaal zijn zoon Fabio. Verder vertelt hij over de liefde voor zijn vrouw in ‘Zwana’ en voor zijn vijf zussen in ‘Cinco Hermanas’. Ramón ziet zichzelf als een troubadour die met zijn muziek vooral verhalen vertelt, waarbij de piano zijn eigen stem is. Naast zijn ongelooflijke techniek en snelheid zijn het toch vooral ook de emotie, de gevoeligheid en zijn liefde voor de muziek, die je als bewonderaar raken. Hij praat via zijn vleugel en zit niet statisch achter zijn instrument, maar stijgt met zijn muziek mee. Zijn spel is vol emotie, passie en levendige zeggingskracht. Zijn Cubaanse achtergrond is onmiskenbaar met een heerlijke ‘groove’.
Ramón Valle is geboren in Cuba (Holguín, 1964) en begon al vroeg met zijn klassieke piano-opleiding in Havana. In 1995 gaf hij zijn eerste optreden in Barcelona. Vervolgens ging hij, net als zijn pianospel, als een wervelwind de wereld door. In 1998 besloot hij zich in Europa te vestigen, en belandde uiteindelijk in Amsterdam. Inmiddels heeft hij zich ontpopt tot een overtuigende en originele pianist op wereldniveau. Hij heeft duidelijk gekozen voor de jazz en improvisatiemuziek, waarin hij vooral de vrijheid ervaart. Ik vroeg hem wat de invloed van Cuba op zijn muziek is. Ramón gaf aan dat het vooral zijn ouders waren die hem als kind hadden geïnspireerd en gestimuleerd. Zijn vader was trompettist en zijn moeder muzieklerares. Ook zijn vijf zussen studeerden muziek en bleken erg begaafd.