Eerst was het vooral de muziek met Afrikaanse ritmes, de karakteristieke gaita, een autochtone fluit en maracas, later komen de Europese invloeden met nieuwe instrumenten zoals saxofoon, trompet, trombone en accordeon, en ging de stijl over in meer vrolijke dans- en feestmuziek. De lange tijd verboden erotische, langzaam wiegende cumbiadans van de mannen met zakdoek en de handen op de rug, die draaiende bewegingen maken rond de vrouwen met wapperende lange jurken, lijkt plaats te hebben gemaakt voor vele andere dansvormen. Maar toch blijkt deze traditie niet verdwenen te zijn en grijpen ook deze muzikanten terug op hun roots. Voor dit project nam de groep bijvoorbeeld twee gasten mee: de accordeonist Mañy Rodríguez uit Barranquilla, die vooral de Caribische invloeden op de cumbia liet horen en Doña Gloria die juist de versie uit de bergen zong. Rodríguez sleepte het publiek mee met zijn herkenbare traditionele “Esta cumbia latina, esta cumbia pa‟lante”. Gloria, afkomstig uit een muzikale familie en voor de eerste keer in Europa, bracht ons naast de mooi gezongen traditionele Colombiaanse songs haar folkloristische kleding en dans. Ze liep gewoon het publiek in en ging door de knieën. Toen konden wij natuurlijk niet achterblijven. Beide gastzangers wisten het publiek elk op hun eigen innemende wijze mee te krijgen. Het publiek kon er dan ook niet genoeg van krijgen, de bandleden moesten tot drie keer toe terug komen en zo werd het één groot dansfeest. Na het concert was er tussen het handtekeningen zetten door, volop ruimte voor een kort interview met artistiek leider, arrangeur en pianist van de band, Juancho Valencia. Voor mij “the Prince of the Caribbean”, zo sterk was de uiterlijke gelijkenis! Vol enthousiasme ging hij in op mijn vragen over hun project en legde hij uit dat hij met dit project een muzikale mix wil laten zien, die zowel met tradities als met vernieuwing te maken heeft. Hij wil experimenteren vanuit de (roots) melodie. Hij wil Colombia, een land vol contrasten, aan ons presenteren door midden van hun eigen muziek, ook vol contrasten. Het is een uitnodiging aan het publiek om ruim twee uur in hun land te vertoeven!

De teksten van hun “underground cumbia” behandelen Colombiaanse thema‟s en zijn politiek geëngageerd, maar verpakt in een intelligent, ongewoon en humoristisch jasje. De Colombiaanse samenleving is doorspekt met elementen als corruptie, oorlog en geweld en vooral als hier kinderenbij betrokken worden, raakt hem dit zeer. Hij wil met zijn muziek vooral opvrolijken en blijheid brengen, en als nar en rebel, wil hij vooral ook de draak steken met dingen. „Como yo soy tan raro‟ en „Cumbia rebelde‟ zijn stukken die voor zich spreken.
De ruim tien jaar bestaande groep is zeer productief. Naast hun vele optredens hebben ze inmiddels 4 albums geproduceerd, waaronder „Kolombian Jazz‟ (2002), „Llegó La Banda‟ (2006), „Vuelta Canela‟ (2010), en nu het nieuwe album „Cumbia Rebelde‟ (met videoclip) opgenomen in Merlin studio‟s in Colombia. De cd ziet er zeer indrukwekkend en ludiek uit met kleurrijke en verrassende ietwat absurdistische plaatjes. Veel van de opgenomen stukken werden vanavond in een wervelende show vol vreugde en dans aan ons gepresenteerd. Een lust voor oog en oor, deze Puerto Candelaria. Ze zijn genomineerd voor de prestigieuze Premios Shock de la Música 2011, waarin alle soorten muziek vertegenwoordigd zijn zoals pop, jazz, salsa en cumbia. Ik hoop van harte dat ze winnen. Dat zou een grote impuls zijn voor de muziek van deze zeer interessante band.
Zie ook hum website: www.puertocandelaria.com

Bandleden Puerto Candelaria;
Juancho Valencia (bandleider, arrangeur en pianist)
José Tobón (sopraansax)
Cristián Ríos (trombone)
Carlos Didier Martínez (percussie)
Juan Guillermo Aguilar (percussie)
Eduardo González (basgitaar)
Juan Felipe Arango (manager)
Gabriel Vallejo (geluid)
Gasten:
Mañy Rodríguez (accordeon)
Doña Gloria (zang)