Ramón Valle Trio: Optreden 6 februari 2015 in de Toonzaal te ’s-Hertogenbosch.
In 2014 werkt Ramón Valle samen met produ-cer en manager Suzi Reynolds uit New York. Deze producer werkt veel samen met grote internationale artiesten en is al tweemaal genomineerd voor een Grammy. Samen met haar produceert Ramón een nieuw en luxe album (cd/dvd) met de titel Take Off. De naam Take Off is bedacht door Suzi en symboliseert een opstijgend vliegtuig. Voor Ramón betekent het vooral: op naar een volgend niveau in zijn muziek.
Ramón loopt al langer rond met het idee zijn album Levitando op te waarderen en de dingen die belangrijk zijn in zijn leven nog eens opnieuw te belichten. Daarnaast komt Suzi met de suggestie om muziek van anderen te herschrijven. Vanuit die gedachte ontstaat dit album met eigen stukken, maar ook met bewerkingen van vier oude jazz/pop arrangementen van andere beroemde componisten. Alles lijkt mooi in elkaar te vallen. De muziek wordt vastgelegd in een studio in Hilversum met live publiek. Valle werkt samen met zijn vaste trio: bassist Omar Rodriguez Calvo en Ernesto Simpson op drums. Het album moet uitkomen in maart 2015 met een hieraan gekoppelde toer door Nederland, Europa en de Verenigde Staten. In de sfeervolle Toonzaal in Den Bosch wordt een kick off gegeven op vrijdag 6 februari. Ramon en zijn trio met ditmaal Liber Torriente op Drums, brengen stukken van zijn nieuwe album ten gehore. Ik maak dankbaar van die gelegenheid gebruik om een paar vragen rondom dit nieuwe album te stellen.

Je hebt voor het eerst in je carrière gekozen om een aantal stukken van andere grote componisten te bewerken. Wat is de reden hiervoor?
En waarom koos je deze nummers? Ik heb vroeger wel eens stukken van Ernesto Lecuona bewerkt, maar meestal arrangeer ik mijn eigen stukken. Na zoveel albums met eigen arrangementen leek het wel interessant een album te maken met bewerkingen van stukken van andere componisten. Vandaar dat daar mijn focus kwam liggen. Jezelf laten zien door het werk van anderen geeft een extra dimensie. Mensen herkennen de melodie en ik hoop hen te verrassen met mijn eigen interpretatie.
Zit er een rode draad in de nummers of arrangeurs die je koos?
Nee, niet direct. De keuzes waren vrij natuurlijk en spontaan. In eerste instantie kwam Suzi met een suggestie voor Hallelujah van Cohen. Zelf had ik het nummer van Michel Legrand in mijn hoofd. Zoals je al opmerkte, zijn het zeer romantische en gevoelige nummers. Dat past bij mij omdat ik dat ook ben. Op de eerste plaats moeten de stukken me raken, anders werkt deze machine niet! Ik probeer bij het hercomponeren dicht bij mezelf te blijven, de bestaande composities op mijn manier te bewerken. Wanneer ik ze dan speel, denk ik niet meer aan het origineel. Uiteindelijk zullen het mijn eigen stukken worden.
‘Hallelujah’ van Leonard Cohen. Wat sprak je vooral aan in dit nummer?
Het is een nummer dat heel eenvoudig lijkt, maar het vooral niet is. De woorden zijn heel bepalend en die maken het tot een krachtig nummer. Echter ik heb die woorden niet, ik moet me uitdrukken met mijn toetsen.

Ramón Valle Trio

Ramón Valle Trio

Michele & Ramón Valle

www.ramonvallemusic.com

De uitdaging voor mij was dan ook om net zoveel kracht in dat lied te krijgen zónder die woorden. Ik moet de tekst vertalen naar mijn piano en naar mijn trio, naar de instrumenten. In interactie met mijn andere muzikanten kleuren we het nummer in. Soms wil ik er absoluut die piano-improvisatie in hebben en wil ik dat de bas een bepaald deel zó speelt. Improvisatie van de anderen mag, maar een aantal lijnen wil ik er op mijn manier in verwerkt hebben. Uiteindelijk wordt het een geheel van ons drieën. Suzi belde me regelmatig. Ze was zo nieuwsgierig en wilde horen wat ik van het nummer had gemaakt. Vaak moest ik dan zeggen dat het nog te vroeg was. Ik heb altijd veel tijd nodig om me helemaal in een stuk te verdiepen om het me eigen te maken. In dit nummer voel ik ook de blues zeer sterk. Een gevoel dat zeer diep gaat en dat uiteindelijk betekent dat het te groot is om te bevatten. Het is dan beter om je je eraan over te geven.
Wat maakt Stevie Wonders ‘Es una Historia’ zo speciaal voor jou?
Als kind was ik al fan en bewonderaar van Stevie. Toen ik 13 jaar was droomde ik dat ik net zo mooi kon zingen als hij. Maar als ik dan wakker werd en probeerde te zingen, bleek het niet waar. Ondanks een beetje schroom ben ik er ook heel trots op dat ik nu een nummer van hem kan herschrijven. Een nummer dat ook over liefde en gevoel gaat. De melodie blijft herkenbaar, maar aan de harmonie heb ik flink gesleuteld. Zo is het mijn eigen stuk geworden. Ik hoop dat Stevie ooit eens mijn versie van zijn nummer hoort en het kan waarderen.
En het nummer ‘What are you doing the rest of your life’ van Michel Legrand?
Een song uit de jaren 70, gezongen door Sarah Vaughan, Frank Sinatra, Barbara Streisand, Gil Evans en vele anderen. Ik heb vele versies beluisterd, maar de uitvoering van Michel Legrand, waarin hij Shirley Bassey vraagt om het nummer met hem uit te voeren, vond ik overweldigend. Zij weet hoe dit gezongen moet worden. Bij haar komt het zo natuurlijk over, dat ‘zij’ het lied wordt! Geweldig. Door haar werd ik getriggerd nu mijn eigen versie te gaan ontdekken.
‘Giant Steps’ van John Coltrane is de inspiratiebron voor jouw arrangement ‘Steps in the night’. Een stuk dat bekend staat als zeer gecompliceerd, met moeilijke en snelle improvisaties. Wat vind je zo uitdagend aan dit stuk?
Nou je kunt dit werk natuurlijk heel technisch uitvoeren zoals vele muzikanten proberen, maar ik denk niet dat Coltrane het zo serieus heeft bedoeld. Voor mij is het geen kwestie van zoveel mogelijk moeilijke noten spelen en er vooral géén missen. Het is juist de combinatie van de muziek en je eigen gevoel, dat dit tot jouw muziek kan maken. Alleen die rode draad is van belang. Ook nieuw is: ‘Trance Dance in blues’. Wat zit er verborgen achter deze titel? De inspiratie voor dit nummer komt uit de soefidans. Dit is een rituele, meditatieve dansvorm die uitgevoerd werd tijdens ceremonies en haar oorsprong vindt in Perzië in de 13e eeuw. Door middel van deze draaidans probeert men een vorm van volmaaktheid te bereiken en één te worden met de liefde voor planeten en de mensheid. Deze dansvorm met een sterk repetitieve baslijn vormde mijn inspiratiebron. De harmonie bevat daarom veel herhalingen, terwijl het ritme duidelijk Cubaans is.
Wat wil je zelf nog graag zeggen tegen onze lezers?
Ik hoop dat iedereen zal genieten van mijn nieuwe nummers en het album, omdat ik er zelf heel sterk in geloof. Ik zie mensen dan ook graag bij mijn optreden en zeker nu mijn trio zo in topvorm is. Ik bedank Ramón en zijn vrouw Marret voor het inspirerende gesprek. Dan is het tijd voor een een inspirerend concert met schitterend uitgevoerde stukken.

Drie enthousiaste muzikanten, die zeer goed op elkaar zijn ingespeeld en elkaar op meerdere fronten weten te stimuleren. Zou ik er drie pareltjes uit mogen lichten, dan zouden dat voor mij zijn: Kimbara pa’ Nico, een ode zijn Cubaanse vriend en zanger Nico Sagvito. Verder Steps in the night en het nummer Hallelujah. Enorm mooie variaties en improvisaties komen voorbij. Zo vernieuwend en krachtig dat er voor mij geen twijfel is dat deze composities boven de andere uitstijgen en daarbij zo mooi herkenbaar zijn als Ramóns muziek. Hij heeft geen woorden nodig. Hij weet als geen ander zijn kracht uit zijn toetsen, zijn instrumenten en zijn arrangementen te halen.