Margot Portocarrero is 51 jaar oud. Ze werd geboren in Lima, Peru, en groeide op in een groot gezin met 7 broers en zussen. Nadat ze de middelbare school had doorlopen, besloot ze zich autodidactisch toe te leggen op het schilderen. Ze was 17 jaar toen ze haar man, Fernando Morales, leerde kennen. Van de kunst leven bleek in Peru erg moeilijk te zijn. Het echtpaar besloot daarom naar Bolivia te gaan, maar belandde uiteindelijk in Quito. Daar run-nen ze nu een galerie en ze hebben inmiddels 2 kinderen. Margot reist regelmatig naar andere steden en landen in Zuid-Amerika om mee te doen aan exposities. Ze focust zich op dieren, portretten en religieuze thema's en staat bekend om haar aandacht voor detail.

Suleyka: Margot, kun je aangeven waarom je voor deze thema’s hebt gekozen en hoe ze je inspireren?
Margot: Religie is erg belangrijk voor ons en maakt een groot deel van ons leven uit. Ik vind het leuk om daarover te schilderen, maar daarnaast heb ik ook meer abstracte schilderijen. Daarin probeer ik een beeld te geven van het leven van alledag. Verder schilder ik graag dieren en mensen. Details vind ik erg belangrijk om de schoonheid van bijvoorbeeld bloemen of gelaatstrekken weer te geven. Verder heb ik veel invloeden uit Peru en Bolivia opgedaan en probeer die een plaatsje te geven in mijn schilderijen, ook de meer abstracte.

Suleyka: Laat je je ook door externe factoren beïnvloeden, door wat er gebeurt in dit deel van de wereld?
Margot: Soms wel, als het gaat om zaken die direct van invloed zijn op mijn gezin. Maar we hebben een goed leven en zijn erg gelukkig dat we kunnen doen wat ons blij maakt. Ik probeer het dus bij mijn eigen thema’s te houden. Wel zie ik vaak dat veel kunstenaars bij gebeurtenissen met landelijk effect vluchten in een surrealistische vorm van kunst. Doordat ik echter vooral dieren en portretten schilder, en dat zo waarheidsgetrouw probeer te doen, is dat bij mij niet echt aan de orde.
Suleyka: Waar haal je je inspiratie nog meer uit?
Margot: Mijn inspiratie haal ik uit de kerk, mijn familie en de schoonheid van wat er om me heen gebeurt. Ook ongelukkige situaties kunnen een bepaalde schoonheid hebben.

Suleyka: Verandert je stijl van schilderen veel en waardoor wordt dit beïnvloed? Margot: Toen ik net begon wist ik niks van schilderen af. Mijn techniek heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld en wellicht komt het daardoor dat ik graag met veel details schilder. Ik merk dat mijn voorkeur naar dezelfde stijl blijft uitgaan, maar wanneer ik iets op een expositie zie wat me interesseert, dan experimenteer ik daarmee en kan ik dat toevoegen aan mijn huidige stijl.

Suleyka: Is het lastig geweest om te beginnen met schilderen en hoe gaat het nu? Margot: In Lima was het destijds heel moeilijk, omdat het toen vrij onrustig was en er geen geld te verdienen viel. Er waren geen subsidies, geen mogelijkheden om bekendheid te vergaren, dus daarom zijn we vertrokken naar Bolivia en uiteindelijk in Ecuador beland. Peru verlaten was erg moeilijk, het is een prachtig land met heerlijk eten, geweldige muziek en het is en blijft mijn vaderland. Maar Ecuador is rustig, er zijn hier meer kansen en het is een fijn leven hier. Al is het voor kunstenaars ook hier niet gemakkelijk. We zijn nu echter aangesloten bij een coöperatie ter bevordering van de kunst in Ecuador. Daardoor worden we vaker uitgenodigd om deel te nemen aan exposities en langzamerhand worden we bekend bij een groter publiek. Het blijft een probleem dat de importkosten van materialen blijven stijgen en dat er veel gekopieerd wordt, maar gelukkig sta ik steeds meer bekend om de kwaliteit van mijn werk en heb ik wel een vaste schare klanten die me weten te bereiken. Maar makkelijk wordt het nooit in deze branche, haha!

Suleyka: wat zijn je plannen voor de toekomst?
Margot: Mijn zoons zijn nu 31 en 26 jaar, en de een werkt als architect, de ander studeert nog. Ik zou graag willen dat ik mijn galerie kan blijven runnen en mijn kleinkinderen kan zien opgroeien. Als ik meer tijd had, zou ik daarnaast graag schilderles aan kinderen geven. Veel kinderen hier weten niet wat vrijheid is, en durven niet te hopen en dromen. Voor mij heeft kunst me dat altijd gebracht en ik zou dat graag delen met kinderen die zulke vooruitzichten niet hebben. En misschien ooit met mijn eigen toekomstige kleinkinderen.(Brede glimlach)

De schilderijen van Daniel Reinoso kunt u bezichtigen op www.TheAidofArt.com, of u kunt voor meer informatie tijdens kantooruren (maandag tot en met vrijdag van 09.00 tot 18.00 en in de weekend van 13.00 tot 18.00) contact opnemen met Suleyka Reeder op Suleyka@TheAidofArt.com of haar bereiken op het nummer 06-23849424.

Margot Portocarrera

Lelies

The Aid of Art is een sociaal bedrijf dat unieke, Zuid-Amerikaanse schilderijen verkoopt en hiermee mensen in Ecuador helpt. Een deel van de opbrengsten gaat naar goede doelen, zoals verwaarloosde kinderen (Stichting Kinderen van Ecuador) en een stichting die gehandicapten helpt (Stichting Camino Especial). We werken duurzaam samen met een selectie van kunstenaars die Zuid-Amerika op een bijzondere manier weergeven.

www.theaidofart.nl