Fernando is 51 jaar oud. Hij werd geboren in Lima (Peru) in een gezin met 6 zussen. Hier studeerde hij systems engineering en leerde hij 25 jaar geleden zijn vrouw, Margot Portocarrera, kennen. Toen Peru door het terrorisme steeds onveiliger werd, verhuisde het echtpaar naar Bolivia en later naar Quito, waar ze nu de eigenaren van een galerie zijn. Samen hebben zij twee kinderen, Carlo en Jamil. In zijn vrije tijd voetbalt Fernando graag, danst hij salsa en vindt hij het leuk om mensen te leren kennen. Zijn schilderijen zijn te herkennen aan het felle kleurgebruik en de focus op de Andes-gewoonten, de manier van leven in de Andes en inheemse kwesties, die terugkomen in al zijn schilderijen.
|
Suleyka: Fernando, fijn om je weer te zien. We willen graag meer over je te weten komen. Kun je vertellen waarom je naar Ecuador bent verhuisd?
Fernando: Ecuador is een rustig land waar alles aanwezig is, maar het heeft wel de Andescultuur, die me erg aanspreekt. In Peru waren er minder mogelijkheden als schilder. Er zijn hier meer mensen die kunst waarderen en, ondanks dat ik het Peruaanse eten (het beste van Zuid-Amerika, misschien wel van de hele wereld) en de muziek mis, is het hier fijn wonen. Heel rustig, er gebeuren geen gekke dingen.
Suleyka: Waarom ben je 28 jaar geleden gaan schilderen terwijl je een goede baan had als ingenieur?
Fernando: Ik werkte in Peru als systeemingenieur, maar heb me altijd aangetrokken gevoeld tot de vrijheid van het schilderen. Het werk als ingenieur vond ik vrij monotoon. Voor mij was schilderen een uiting van vrijheid, en door mijn opleiding had ik veel interesse in het gebruik van ruimte, hoeken en geometrie. Die kon ik hierbij alsnog inzetten. Voor mij was dit een andere manier van creëren met meer vrijheid.
Suleyka: Wat kun je zeggen over je stijl van schilderen en wat wil je hiermee uiten?
Fernando: Ik schilder op een abstracte manier, waarbij hoeken en verhoudingen essentieel zijn. Ik wil laten zien hoe het leven er hier uitziet. Het is een manier om typische gewoonten weer te geven, bijvoorbeeld de haar- en klederdracht van de indianen. Er zijn heel veel problemen in Zuid-Amerika, maar door middel van mijn schilderijen en kleurgebruik wil ik ook graag laten zien hoe bijzonder het hier is. Een voorbeeld: ondanks dat mensen vaak geen geld hebben, steunt iedereen elkaar. Dit is een aspect dat je vaak in mijn schilderijen terugziet, de gemeenschap, de solidariteit.
Suleyka: Verandert je stijl van schilderen veel en waardoor wordt dit beïnvloed?
Fernando: Mijn stijl van schilderen is niet veel veranderd. Wat ik schilder en welke kleuren ik gebruik, is wel afhankelijk van de locatie, het moment. Het is ook afhankelijk van mijn stemming. Ik heb periodes waarin ik veel neutrale kleuren gebruik en daarna kan ik in een heel heftige, rode periode zitten. De gewoonten van het land waar ik me bevind, hebben ook invloed op de klederdrachten en thema’s in mijn schilderijen. Zo zie je in sommige schilderijen indianen uit Otovalo (een traditionele plaats in Ecuador) en in andere weer indianen uit Peru. Kleine verschillen, beïnvloed door de omgeving.
Suleyka: Is het lastig geweest om te beginnen met schilderen en hoe gaat het nu?
Fernando: In het begin was het vrij lastig omdat ik nog geen naam had gemaakt. Er zijn ook veel schilders hier die je schilderijen namaken zodra je iets unieks hebt. Daardoor dalen de prijzen, ook al ligt de kwaliteit van mijn schilderijen een stuk hoger. Er is weinig hulp van de overheid, en de prijzen van materialen blijven stijgen doordat alles geïmporteerd moet worden. Het blijft lastig, ondanks dat we nu een galerie hebben, maar gelukkig kennen mensen hier ons nu en weten ze dat we kwaliteit leveren. Verder hebben we meegedaan aan vele kunstbeurzen en dat blijven we doen, om onze naamsbekendheid te vergroten en meer te verkopen. Zo zijn we lid van een collectief dat beurzen regelt en zijn we recentelijk naar Cuenca en Guayaquil geweest. Binnenkort ga ik weer naar Mexico en ik hoop daar ook inspiratie op te doen. Het is niet altijd even gemakkelijk, maar schilderen is wat ik het liefste doe.
Suleyka: wat zijn je plannen voor de toekomst?
Fernando: Het liefste zou ik dit blijven doen. Het zou mooi zijn als ik zo mijn kinderen Carlo (in opleiding voor architect) en Jamil (middelbaar onderwijs) later kan geven wat ze nodig hebben. Verder zou het mooi zijn om mensen te helpen. Het lijkt met heerlijk om oud te worden en te blijven doen wat ik leuk vind, samen met de mensen van wie ik houd. En wellicht, ooit in de toekomst, naar Nederland reizen om mijn kunst daar persoonlijk met mensen te delen. (Brede glimlach)
Tentoonstellingen/Exposities waar Fernando Morales heeft geëxposeerd:
VI Salón Nacional de Artes Plásticas y visuales, Quito, 2010
La Exposición Plástica Colectiva, La Casa de la Cultura in Quito, 2008
IV Exposición Itinerante de pintura, Cayambe, 2007
II Salón Arte en el Ejido de pintura y escultura, Quito, 2005
La Asociación de Artistas Plásticos, Quito, 2002
De schilderijen van Fernando Morales kunt u bezichtigen op www.TheAidofArt.com, of u kunt voor meer informatie tijdens kantooruren (maandag tot en met vrijdag van 9.00 tot 18.00 en in de weekend van 13.00 tot 18.00) contact opnemen met Suleyka Reeder op Suleyka@TheAidofArt.com of haar bereiken op het nummer 06-23849424.
|
