Konpa Lakay
De muzikanten van Boulpik zijn gewend aan interactie met hun publiek. We zijn dus nieuwsgierig naar hun ervaringen in de studio bij de opnamen voor hun eerste album Konpa Lakay. Het blijkt echter niet helemaal hun vuurdoop geweest te zijn. Jean Ronel vertelt dat ze al eerder een cd met 4 tracks hadden gemaakt. Dit was echter een heel ander verhaal. Deze keer was het ritme van de cascayette vooraf opgenomen en moesten ze werken met een beatmachine die het ritme aangaf. Dat ‘keurslijf’ liet niet veel ruimte voor improvisatie en dat was wel even wennen. Ze zijn echter heel blij met het resultaat. “We moesten wel geduld hebben, want soms moest een bepaald stuk een paar keer opnieuw worden opgenomen, maar het is de moeite waard geweest”, verklaart hij.
Europa
Het Europese publiek is even wennen. De mensen zijn hier wat minder uitbundig dan in Haïti. Toch kun je aan de reacties merken dat ze de muziek leuk vinden. Haïtianen zijn gewend aan het konpá-ritme en reageren enthousiaster. Ze dansen meer en beter. De Europeanen hebben duidelijk waardering voor de muziek en bewegen ook, maar wat meer ingetogen. Sifranc brengt het diplomatiek, maar je kunt merken dat hij stiekem vindt dat we wat feesten betreft nog wel wat van zijn volk kunnen leren. Het Nijmeegse publiek zal hem later op de middag echter nog aangenaam verrassen. Hoe dan ook, de bandleden zijn dankbaar dat ze deze tournee mogen maken. De nieuwe ervaringen vormen een geweldige bron van inspiratie voor nieuwe muzikale verhalen.
We bedanken de bandleden voor hun tijd. Ze vertrekken naar de Mini Meeting(zie foto boven) om de Nederlandse kinderen te laten kennismaken met hun muziek. Als we even later om een hoekje kijken, is het een gezellige boel. Er zijn allerlei percussie-instrumenten uitgedeeld en de kinderen maken er enthousiast gebruik van. Wanneer de muzikanten even later de Creoolse versie van Vader Jacob inzetten, zingt iedereen vrolijk mee in zijn eigen taal. En zo schalt Vader Jacob in het Creools, Frans en Nederlands over het terrein. Klinkt prima! De Mini Meeting blijkt een prima warming-up voor het avondoptreden. De heren hebben het overduidelijk naar hun zin op het Mondo-podium en hun enthousiasme werkt aanstekelijk op het publiek.

Wanneer we na afloop de tourmanager weer tegenkomen, informeert zij of Nederlanders nu echt zoveel verschillen van Fransen. De reacties hier waren zoveel uitbundiger dan in Frankrijk. Misschien kwam het door het mooie weer, of doordat de bezoekers van Music Meeting openstaan voor muziek die anders dan anders is. Het zal wel een combinatie van factoren zijn geweest, maar een geslaagd optreden is in de eerste plaats de verdienste van de artiest, dus ere wie ere toekomt. Intussen begint het eindelijk wat af te koelen. Wij ploffen neer in de schaduw en zien nog net hoe een van de Haïtianen een warme jas mét bontkraag aantrekt. Want ja, hij is het thuis toch een stuk warmer gewend.