Wat betekent latin muziek voor jou? En waar ligt je hart het meest?
Latin betekent voor mij iets heel breeds. Voor mij omvat het alle Latijns-Amerikaanse muziek, inclusief het hele Caribische gebied. Daaronder valt ook een heel scala diverse stijlen van mijn eigen eiland, zoals de tumba, tambu, soca, calypso, merengue en salsa. Mijn grote affiniteit ligt bij de traditionele Cubaanse muziek. Zo heb ik vooral ook leren improviseren dankzij de rumba en de son. Het is heerlijk om te zingen wat er op dat moment in je opkomt. Die Cubaanse muziek is toch wel mijn grote leerschool geweest, en in dat genre heb ik heel wat kilometers afgelegd. Verder vind ik belangrijk dat muziek vooral vrolijk en swingend is, met veel koorzang waarbij iedereen lekker kan meezingen.
Je hebt het over je leerschool, kun je daar iets over vertellen?
Als je in een band zingt en je eigen improvisaties moet maken, dan moet je dat leren. Ik had wel muziekles op de middelbare school gehad, maar verder moest ik het zelf leren. Dat deed ik door dankbaar gebruik te maken van mijn absolute muzikale gehoor. Ik luisterde veel naar muziek, probeerde alles te onthouden en zong dus eigenlijk alles uit het hoofd. Mijn eerste ervaring in een professionele band was in ‘Eric y su Chocolate’ een band in Cubaanse stijl met charanga en timba. Een heerlijke band met fluit en viool en een blazerssectie. Bij Eric leerde ik vooral hoe ik moest interpreteren en improviseren.
Kun je vertellen in welke bands je nu allemaal speelt?
Nou ik zing bij Masalsa, en val vaak in bij Alberto Caicedo en Bongomatik. Sinds kort ook bij K’ribe, een allround feestband speciaal voor danspubliek. En verder bij Marc Bischoffs nieuwe band Los Místicos, Conjunto Tres Dos, de Duitse latin-jazzformatie Salsa Fuerte, en natuurlijk bij Izaline Calister en Maite Hontelé.
Dat is heel veel, hoe lukt het je om je muzikaal steeds opnieuw in verschillende bezettingen te profileren?
Tja, sommige mensen zeggen wel eens dat ik op een kameleon lijk. En dan doelen ze niet alleen op de zang en percussie, maar ook op mijn uiterlijk. Soms herkennen mensen mij niet, dat is wel grappig. Ik verdiep me altijd in de muziek en de meeste stijlen liggen me wel. Daarnaast ben ik redelijk flexibel van nature, dus ik kan me gemakkelijk aanpassen.
Je werkt met een aantal sterke vrouwen als Izaline Calister en Maite Hontelé. Wat betekenen ze voor jou en hoe ben je met hen in contact gekomen?
Met Maite heb ik voor het eerst samen gespeeld toen zij 16 was en nog niet aan het conservatorium studeerde. Dat was in de groep Kimbèra. Later kwamen we elkaar weer tegen in Conjunto Tres Dos, en we waren erg gecharmeerd van elkaar. Ik was vooral onder de indruk van Maites geweldige, melodieuze trompetsolo’s. Ik luister vaak naar trompetsolo’s en gebruik die als inspiratie voor de improvisaties met mijn stem. Ik toer nu alweer een aantal jaren met Maite.Izaline heb ik in 2007 leren kennen. Zij had een zangeres nodig en omdat ik Marc (Bischoff) kende, die bij haar in de band speelt, werd ik uitgenodigd. Ik had natuurlijk ook het voordeel dat ik Papiaments zong.

Yumarya Grijt

Michele & Yumarya Grijt