De muziek en liedteksten zijn door jou en Jef Hofmeister geschreven. Hoe ging dat in zijn werk?
Jef en ik hebben apart van elkaar allebei een paar liedjes geschreven. We zijn dus grotendeels elk onze eigen gang gegaan, maar van één liedje hebben we samen de tekst gemaakt.
Zijn de teksten in het Nederlands of Papiaments?
De meeste teksten zijn in het Nederlands, maar sommige liedjes zijn half in het Nederlands en half in het Papiaments.
Ik zing zelf altijd in het Papiaments, maar dit is muziektheater. We willen een verhaal vertellen, dus dat moeten de mensen wel kunnen verstaan. Toch zitten er ook stukken in het Papiaments in, want er gebeurde natuurlijk veel in die taal, dat kon ik niet zomaar weglaten. Bij sommige liedjes heb ik het dus een beetje door elkaar gehusseld, zodat iedereen wel altijd meekrijgt waar het over gaat.
Hoe is de combinatie met het Dudok strijkkwartet ontstaan?
Ik ben dol op strijkers en ik wilde een bijzondere bezetting. In dit stuk werken we met percussie, gitaar en strijkers, omdat het voor mij ook een samenkomen is van de Nederlandse wereld en de Curaçaose slavenwereld. Ik vond het mooi om dit met een gemengde groep te maken en ook die muziek te mengen. We zijn immers allemaal het product van onze geschiedenis. Dit is een manier om dat te laten zien: dat klassieke Europese en de ritmes uit Curaçao, gewoon bij elkaar. Iedereen is anders doordat er ooit slavernij is geweest. De cultuur is veranderd, de samenstelling van de bevolking in Nederland is veranderd. Dat wilde ik ook laten horen in de muziek door klassiek Europees en traditioneel Curaçaos bij elkaar te brengen.
Waarom is dit project zo speciaal voor jou?
Omdat het dit jaar de 150e verjaardag is van de afschaffing van de slavernij. Ik denk dat het belangrijk is om daarbij stil te staan. Het is een belangrijk deel van onze geschiedenis en ik vind het jammer dat er veel mensen zijn die zo weinig over de slavernij weten. Dat komt, denk ik, ook doordat het een vrij abstract verhaal is. Daarom brengen we deze voorstelling in de vorm van een mooi liefdesverhaal, met een goede verteller, mooie muziek en liederen die hopelijk iedereen raken. Ik hoop, dat het daardoor meer gaat leven onder de mensen. Ik dacht: “Als ik het dit jaar niet doe, wanneer dan?” De officiële nationale slavernijherdenking vindt plaats op 1 juli, en ik hoop dat we vanaf die datum wat meer over gaan horen, want tot nu toe valt dat een beetje tegen, vind ik. Met dit project hoop ik ertoe bij te dragen er wordt gepraat over die bladzijde uit onze gezamenlijke geschiedenis.
Heb je zelf nog iets op te merken?
Het is fijn dat we voor bijvoorbeeld, de promotie, hulp krijgen van een doelgroepgerichte website als die van jullie, want dit is geen commercieel project, en alle hulp is welkom. We willen graag dat zoveel mogelijk mensen deze productie zien. Ik vind het heel bijzonder dat Jörgen Raymann zich hieraan heeft verbonden, een groot artiest met een grote naam. Ik ben heel blij dat hij in zijn drukke agenda tijd heeft vrijgemaakt om dit met ons te doen. Voor wanneer hij niet kan, hebben we Raymi Sambo, kunnen strikken. Dat is toch te gek? Het geeft aan dat ook zij het belang ziet van een dergelijk project. Ook is het heel bijzonder dat we op de Parade staan, want daardoor zijn we in alle grote steden te zien. Ik weet hoe moeilijk het is om tussen de Paradevoorstellingen terecht te komen. Daarom is het geweldig dat ook zij het blijkbaar een mooi project vinden. Dat zijn allemaal cadeautjes, die we hebben gekregen.