Hoe is de tournee tot nu toe verlopen?
Heel goed! We komen nu net uit Zürich, waar we voor een uitverkochte zaal hebben staan spelen, met 1800 man publiek, net als in Palma de Mallorca. Ook München was mooi en Milaan, maar het concert gisteren in Zürich was echt spectaculair. We waren daar ook al 8 of 9 jaar niet meer geweest.
Hoe lang zing je al bij Grupo Niche?
Ik zing al 10 jaar bij de band, maar wel met tussenpozen. Af en toe een paar jaartjes er tussenuit of bij een andere band. Ik ben nu weer sinds twee jaar weer terug bij Grupo Niche.
Hoe komt het dat Colombiaanse salsa zo duidelijk herkenbaar is?
We verwerken heel veel folkloristische elementen in onze muziek, en daardoor krijgt die een eigen stempel. Bij ons vind je elementen terug uit de cumbia, vallenato, currulao, porro. Colombia heeft een enorme rijkdom aan ritmes en instrumenten, die met elkaar worden vermengd tot salsa. Daarom klinkt Colombiaanse salsa anders dan de rest.
Grupo Niche wordt wel beschouwd als de Colombiaanse salsaband bij uitstek…
Er zijn twee personen/bands die de salsa uit Colombia en de salsa in het algemeen internationaal op de kaart hebben gezet, en dat zijn Jairo Varela en el Gran Combo de Puerto Rico. Zij hebben wereldwijd de deuren geopend voor de salsa. Zij waren de pioniers.
Dit concert is een eerbetoon aan jullie overleden bandleider Jairo Varela. Kun je kort uitleggen wat hem zo speciaal maakte?
Jairo Varela was een grote meester “un Maestro”. Hij was uiterst intelligent en extreem perfectionistisch. Het maakte hem niet uit of hij nu een of twee jaar over een album deed. Het moest gewoon perfect zijn. Zijn band moest er altijd uitzien om door een ringetje te halen. Discipline ging voor alles. Iedereen moest zijn instrument perfect beheersen en hij liep altijd op de markt vooruit. Als we nu een nummer van Grupo Niche horen van 10 jaar terug, dan is dat muziek die nu nog steeds niet achterhaald is. Hij bedacht altijd iets nieuws, was uniek en wilde dat ook zijn. Hij wilde zich onderscheiden. En dat heeft Grupo Niche aan de top gebracht, in Colombia en elders in de wereld.
Is er daardoor ook een duidelijke evolutie in de nummers waarneembaar?
Ja, hij speelde graag in op de actuele gebeurtenissen. Hij wilde uniek zijn qua ritme, maar wel contact houden met de markt, met wat de jeugd op dat moment graag hoorde. En daar speelde hij dan op in met nieuwe nummers. Zo zie je verschillende periodes terug in de muziek en in de zangers. In de periode met Tito Gómez had Grupo Niche bijvoorbeeld een ander repertoire dan in de tijd met Charlie Cardona, toen de salsa romantica erg populair was. Maar de band behield altijd wel zijn eigen, herkenbare lijn.
Veel Nederlanders en Belgen verstaan geen Spaans. Waar gaan jullie teksten over?
Het zijn vaak anekdotes, belevenissen uit het dagelijks leven in de wereld. Jairo was iemand die alles analyseerde: liefde, liefdesverdriet, ontrouw, politiek, al ging hij nooit echt diep in op dat laatste onderwerp, alleen zijdelings. Maar het zijn teksten waar mensen zich mee kunnen identificeren.
[Hij zingt een paar fragmenten voor]
Quién no dice una mentira por conservar un amor
Quién no inventa una historieta por evitar un dolor.
[Wie vertelt er nooit een leugen om de liefde te behouden. Wie verzint er nooit een smoes om een ander geen pijn te doen] Het zijn dingen die iedereen overkomen, zoals Nuestro sueño.
Estoy viviendo un sueño
me siento unico dueño, del amor
Una mirada bastó
[Ik leef in een droom. Ik voel me heer en meester over de liefde. Eén blik was genoeg.]
Jairo heeft ook veel nummers opgedragen aan de landen die Grupo Niche het meest in hun hart hadden gesloten, zoals Mexico, Peru, waar een optreden gemakkelijk 1 miljoen toeschouwers trok, en Cali, waaraan Grupo Niche veel te danken heeft. Denk maar aan Cali Pachanguero, Cali Ají. Hij vond het belangrijk om zijn publiek in ere te houden.
Doordat hij zoveel functies vervulde, is dit een erg groot verlies. Hoe gaan jullie ermee om?
Het is moeilijk, maar we moeten verder. In eerste instantie kwam de klap enorm hard aan, omdat we hem de dag ervoor nog hadden gezien en er was geen enkele indicatie geweest dat dit kon gebeuren. Hij was niet ziek of zo, dus iedereen was met stomheid geslagen. Toch stonden we twee dagen later alweer op het podium. We konden amper zingen door de emoties, maar hij zou het zelf zo gewild hebben: “The show must go on” was zijn devies.Ook als een bandlid een persoonlijke tragedie te verwerken had, werd er van hem verwacht dat hij toch zou optreden. Dus hoe moeilijk het ook was, we hebben het toch gedaan.

Het overlijden van Jairo Varela is een groot verlies voor de muziek in het algemeen, want hij heeft ook veel anderen beïnvloed. En er is nog steeds sprake van een zekere onbalans. Maar er kan zo weer iemand anders opduiken. We hebben nu gelukkig Richie Valdés. Hij zong bij Grupo Niche in de jaren 90 en kende Jairo Varela al heel lang. Hij had de laatste drie jaar intensief met hem samengewerkt op productiegebied en wist wat er voor plannen klaarlagen. We zijn blij dat we nu op hem kunnen steunen. We weten dat hij niet Jairo Varela is.
Hij zal hem nooit in alle opzichten kunnen vervangen. Dat kan niemand, want die man was uniek. Gelukkig heeft hij veel teksten nagelaten, en de nummers die op de cd staan die over 20 dagen uitkomt zijn van hem. En er zitten ook twee verrassingen bij.

V.l.n.r. Mauricio Guerrero, Michele, Caroline

www.gruponiche.com/home5 Playlist Grupo Niche Het optreden: In de goed gevulde Melkweg, met vooral ook veel latino’s, hing een sfeer van opgetogen verwachting. Zo rond 22.00 uur waren de bandleden klaar met de kritische voorbereidingen en kon het optreden losbarsten. De frontlinie werd gevormd door de vier in het groen gestoken leadzangers Elvis, Yuri, Mauricio en Arnold, met daarachter een flinke batterij blazers en percussionisten. Ze gingen direct vol power van start met de eerste hit uit het enorme repertoire van de band. Met maar liefst 24 albums, waarvan 10 gouden en 5 platina, hadden ze meer dan genoeg om uit te kiezen. De muziek van Niche is sterk melodieus geschreven en heeft een herkenbaar eigen geluid. Enkele beginnoten zijn voldoende om een nummer te herkennen. Zodra het volgende nummer werd ingezet, klonk er dan ook gejuich in de zaal en er werd volop en uit volle borst meegezongen. Op het programma stonden onder meer Cali Pachanguero, een prachtige liefdesverklaring aan de stad Cali. Verder La Negra No Quiere met strakke percussie en de unieke sounds van het keyboard. En natuurlijk ook het beroemde lyrische nummer Una Aventura. Verder het cumbianummer La Canoa Rancha, dat opstartte met schetterende trompetten. Dan het romantische Un Día Después met de typische intro van de trombones, gevolgd door de Afro-Colombiaanse percussieritmes, de leadstem van Elvis Magno en de heerlijke background van de andere zangers, die tevens een mooie choreografie uitvoerden.In Buenaventura y Caney was het vooral de hoge stem van Yuri Toro die sterk naar voren kwam. De daarop volgende stukken met wat meer maatschappijkritische teksten, zoals Ana Milé, deden de energie in de zaal nog meer stijgen. De band reeg de salsanummers veelal in up-tempo mooi aan elkaar. Wat een energie en charisma op het podium! Er was geen moment sprake van verslapping bij de bandleden of bij het publiek. Er werd volop gedanst, gezongen en genoten, zowel door het publiek als door de bandleden zelf. De zangers hielden veel connectie en ook de blazers trokken met zijn allen naar voren om nog eens extra uit te pakken met hun weergaloze trompetten en hun mooie trombonesound. We werden verwend met deze grote orkestrale band. De sterke instrumentale bezetting telde maar liefst 3 trompettisten, 2 trombonisten en daarnaast de 5 percussionisten, keyboard en bas. Voeg daarbij de geweldige zangers met hun spectaculaire stemmen en een goed repertoire en je krijgt een schitterende, goed georganiseerde tropische show. Een waardig eerbetoon aan Jairo Varela van deze grootste Colombiaanse salsaband. Al duurde de show voor ons natuurlijk veel te kort.