Binnenkort komt er weer een nieuwe uitdaging aan: eind dit jaar moet ik in het Baskisch zingen. In december besteden ze extra aandacht aan hun taal en cultuur, en ze hebben me uitgenodigd om dan te komen zingen. Dat is niet de eerste keer, dus ik heb al wat ervaring. En gelukkig heeft mijn tong minder moeite met het Euskera dan met het Grieks. Ik verheug me erop, want ik mag weer samenwerken met goede muzikanten als Kepa Junkera en Joxan Goiketxea.
Je experimenteert graag, nietwaar?
Inderdaad, dat heb ik altijd graag gedaan. Maar dat werd in het begin niet door iedereen geaccepteerd. Mensen wilden me in een bepaalde hoek hebben, zodat ze me op een voetstuk konden zetten. Maar dat wil ik zelf helemaal niet. Daardoor voelde ik me op een gegeven moment in een keurslijf gedrukt. Als vertolker moet je in elk muziekgenre, dus niet alleen in de fado, je eigen ziel zien te vinden. En dat moet tot uiting komen in je vertolking. Je moet dus eerlijk zijn. Ik kan niet binnen een bepaald genre blijven, omdat anderen dat van me verlangen. Vrijheid is alles. Ik ben daarom niet meer verbonden met een vaste platenmaatschappij. Die vrijheid heeft wel een prijs, een hoge prijs zelfs. Maar dan kun je je met volle overtuiging richten op wat je zelf wilt. En als mensen het dan mooi vinden, dan is dat heel fijn. Maar als dat niet zo is, dan is het ook goed. Je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Ik zie het leven als een leerproces. We zijn hier allemaal om te leren. Het is belangrijk om je gevoel te volgen. Hoewel ik formeel gezien in de muziekbusiness zit, ben ik niet zo commercieel aangelegd. Soms maak ik eerst een album en ga daarna op tournee, en soms andersom. Dat doe ik als ik het gevoel heb dat ik bepaalde dingen nog verder moet ontwikkelen, en daar is echt publiek voor nodig.
Wat zijn voor jou tot nu toe de hoogtepunten in je carrière geweest?
Voor mij is het werken met Ennio Morricone echt het hoogtepunt geweest van de afgelopen 25 jaar. Voor mij staat deze man op het niveau van de grote klassieke componisten. Echte puristen zullen het wellicht niet me eens zijn, maar voor mij behoort hij, na Débussy, tot de allergrootste. Het was een enorme uitdaging om een plaat met hem te maken. Focus was een album met filmmuziek en het was erg lastig om daar goed lopende teksten voor te maken. Het metrum moest immers precies overeen komen met het ritme. Ik heb een aantal teksten geschreven en geholpen met bijschaven van het overige materiaal. Dat hele album is in vijf dagen tot stand gekomen! Achteraf bezien ongelooflijk. Daarnaast heb ik met fantastische muzikanten gewerkt, zoals Trilok, Wayne Shorter, Leo Amuedo, Kepa Junkera, Carlos Nuñez, met wie ik een hechte band heb opgebouwd. En laten we vooral Hubert-Jan Hubeek niet vergeten. Hij komt uit Nederland en speelt fantastisch sopraansax, maar daarnaast ook nog heel veel andere instrumenten. We zijn zelfs met een didgeridoo aan de slag geweest. We hebben veel samen heel wat tourneekilometers gemaakt. Ik heb veel te danken en veel geleerd van al die muzikanten. Zij hebben me ook gestimuleerd om zelf te componeren, me meer zelfvertrouwen gegeven.
Kun je ons wat meer vertellen over je volgende album?
Momenteel werk ik aan twee heel verschillende albums. Het zijn allebei dubbbel-cd’s. Puertos de abrigo is een Spaanstalig album met een heel gevarieerd repertoire. Van Camerón de la Isla tot Argentijnse folklore, maar ook een nummer als La Bohème. De tweede cd van dit album heeft een intiemer karakter. Hierop staan duetten met, onder meer, León Gieco op muziek van Atahualpa Yupanquí, Estrella Morente, Mariana Carrizo uit Argentinië. Zij heeft een mooie, krachtige stem en gebruikt de caja argentina, een soort handtrom tijdens het zingen. Dat zorgt voor een authentiek folkloristisch effect. Verder zing ik met Jaime Torres het nummer Barro y altura, en met Charly Garcia Desarma y sangra van Mercedes Sosa en het klassieke gedicht Asturias, waarvoor hij zelf muziek heeft geschreven. Nudez betekent naakt en dat is het ook. Een album met eigen nummers, voornamelijk gebracht door mijn piano en ikzelf. Maar ik ga er nog wel wat mee experimenteren, wat wel andere muzikanten uitnodigen, zoals Carlos Nuñez…Ik vind het een voorrecht dat ik mag samenwerken met al die fantastische muzikanten. Het mooie is dat dit puur op basis van het plezier in de muziek gebeurt. Er staat niemand mee te kijken om de rechten te bewaken en alles af te bakenen. Wat we samen maken, is van ons allebei en we mogen het allebei naar eigen inzicht gebruiken. Wat deze albums betreft, ze zijn grotendeels klaar. Nu nog een platenmaatschappij die het aandurft om de distributie op zich te nemen. Dat is de laatste jaren niet zo eenvoudig meer, want in dit digitale tijdperk hebben zij het ook zwaar. Maar gelukkig zijn mijn tournees niet strak gekoppeld aan het al of niet uitkomen van een album. Ik blijf hoe dan ook bezig met mijn muziek. Gelukkig is dat te combineren met mijn gezin, doordat we de wijnkelder onder ons huis hebben ingericht als een studio. Overdag ben ik moeder en huisvrouw, en ’s avonds na het eten daal ik af naar de catacomben om muziek te maken en te componeren.
Wil je nog iets kwijt aan onze lezers?
Doe iets met je leven. Als er iets is dat je ‘ooit nog eens wilt doen’, schuif het dan niet op de lange baan. Doe het zodra het kan, want voordat je het weet is het te laat. Als je gezond bent, probeer dat dan te waarderen, want dat is echt je grootste goed. En probeer af en toe nog eens als een kind om je heen te kijken en je te verwonderen over dingen die wij volwassenen als vanzelfsprekend aannemen. Dat kan ik iedereen aanbevelen.