Gino: Het is ons ook gewoon overkomen. We wilden gewoon iets leuks doen en besloten om muziek te gaan maken. We hadden niet de intentie om er meteen onze carrière van te maken. Het was gewoon een bandje voor de lol, maar toen werden we ineens op een heleboel festivals geprogrammeerd.
Wie is er begonnen?
Gino: Nou, bij mij thuis hebben we een studio. Eerst hadden mijn broer en ik allebei apart een bandje en toen dachten we dat we dat we net zo goed samen iets konden beginnen. We hadden een drummer en een bassist, en toen hebben we telkens wat mensen uitgenodigd. Die kenden ook weer iemand, en zo hadden we op het laatste negen man bij elkaar. “Nu zijn we compleet”, dachten we toen.
Wat vinden jullie zelf je meest memorabele optreden?
Ko: Daar vraag je me wat, want ieder optreden is anders en juist die afwisseling maakt het zo leuk. Dat je op hele grote festivals staat, maar ook in hele kleine zaaltjes, waar je dan heel intiem iets leuks kan doen met het publiek. Ik vind ieder optreden weer vernieuwend en het blijft altijd weer een verassing waar je voor komt te staan.
Gino: Je hebt memorabel in heel positieve zin, maar ook in wat meer dramatische zin. Iets wat mij nog goed bijstaat was een optreden bij “De Beschaving” in Utrecht. Het regende pijpenstelen en we waren de allerlaatste act. De tent was helemaal vol en toen het was afgelopen regende het nog steeds. Niemand wilde dus dat we zouden stoppen, maar ze hadden geen vergunning meer. Uiteindelijk heeft het publiek nog een kwartier staan schreeuwen. Dat vond ik wel heel vet.
En hier ben je dan de eerste. Dan staan er nog niet zo veel mensen, maar allemaal wel wild enthousiast.
Ko: Ja. Het was wel heel gezellig en je moet altijd 100% geven.
Je komt elke keer voor een heel nieuw publiek te staan. Dit publiek is vooral gericht op Latin en Afro. Wat vinden jullie dat de lezers van Latin E-magazine moeten weten over jullie band?
Ko: Ik denk dat onze muziek echt voor iedereen is. Vorig jaar speelden we bijvoorbeeld de ene dag op North Sea Jazz en de dag erna op een elektronisch festival. Het maakt ons eigenlijk niet zo veel uit waar we staan. Ik hoop dat iedereen iets in onze muziek vindt, wat hij of haar leuk vindt.
Jullie zijn onderscheidend, maar je past ook weer in veel stromingen.
Ko: Ja, je hebt soms publiek, waarvan de jongste bijvoorbeeld 8 jaar is, terwijl er soms op het hoogste balkon een paar dames met rollators staan. Dat verschilt dus sterk, maar dat maakt het ook heel leuk, heel divers.