Hij ontwikkelde zich als zanger, bassist, danser en onderhoudend showman die alles soepel dirigeert, niet alleen de muzikanten op het podium, maar ook zijn publiek. Dit alles met een tomeloos enthousiasme en charismatische uitstraling. Hij liet zich vooral inspireren door de klassieke Cubaanse salsa en grootheden als Celia Cruz, Tito Puente en Benny Moré, maar ook door de “New York sound” uit de jaren 60 van onder meer Eddie Palmieri. Oscar D’León wordt wel gezien als de meest Cubaanse niet-Cubaanse artiest. Inmiddels heeft hij meer dan 60 albums op zijn naam staan, waarvan er in totaal 8 zijn bekroond met een Grammy. Zelf heeft hij slechts een aantal nummers gecomponeerd, zoals de hit Llorarás, die is uitgegroeid tot een klassieker. Zijn grootste kwaliteit is dat hij in staat is composities van anderen tot iets geheel eigens te maken, waardoor ze de kracht van een origineel krijgen. Oscar gaat als geen ander voor kwaliteit en streeft naar een traditionele benadering van de salsa met Caribische invloeden. Hij leeft voor de muziek en voor zijn publiek, en wordt op handen gedragen door zijn eigen Venezolaanse volk én de rest van de wereld. Als professionele, doorgewinterde muzikant reist hij elk jaar weer de wereld over om zijn fans een prachtige show met geniale dansmuziek te geven.

Het concert in de Groningse Oosterpoort viel meteen op vanwege het goedgevulde podium vol muzikanten. Oscars band bestond hier uit totaal 18 muzikanten: zes koperblazers, drie trombonisten en trompettisten, twee violisten, percussionisten, bassist en gitarist, keyboard- en pianospelers. Opvallend was het grote aantal jonge muzikanten in de band. Oscar zelf had duidelijk de leiding, strak en professioneel; hij leek hiermee boven de band uit te stijgen. De nummers werden energiek ingezet en volgden elkaar zonder pauzes op, wat de spanningsboog hoog hield. Oscar danste, alles overziend, over het podium zonder zijn bekende bas. Met zijn perfecte gevoel voor ritme en timing zong hij alsof het hem geen enkele moeite kostte. Daarbij wist hij zich bijgestaan door Maite Hontelé, die al dansend haar trompet bespeelde. Dat leidde tot enkele aandoenlijke duetten, waarin de stem van Oscar fraai combineerde met de trompetsound van Maite. Deze Utrechtse dame, die tegenwoordig in Colombia woont, draaide zo soepel mee met deze wereldband dat ze volledig werd opgenomen in het geheel. Ze kon soms opgaan in haar eigen sound met een melodieuze solo, maar trad vervolgens direct weer in contact met de andere bandleden.

Ook zij kregen trouwens voldoende ruimte voor solo’s en improvisaties. Pianist Oscar Reyes, die ook over een geweldige stem beschikt, maakte er dankbaar gebruik van, evenals de violiste Yanet Trejo. Ook bij de virtuoze trompettisten en swingende trombonisten spatten de vonken er vanaf. Hetzelfde gold voor ‘onze’ Gerardo Rosales (ook een Venezolaan) die de ruimte kreeg om een solo op de conga’s weg te geven. Ook enkele danskoppels mochten hun kunsten op het podium vertonen, en daarna ging de show gewoon weer verder. Oscar zelf nam het stokje energiek weer over en zong met rollende ‘r’ en zijn warme, volle stem nog veel bekende nummers. De spontane improvisaties waren talrijk evenals de uitstapjes naar andere muziekstromingen, zoals de Colombiaanse cumbia, de chachacha, mambo en merengue komen aan bod. Ook bekende nummers als Llorarás, Ave María Lola, La Canto en Guantanamera kwamen voorbij. De enthousiaste salseros zongen mee, dansten en genoten met volle teugen van deze grootheid op het podium. Sommigen hadden ook nog het geluk dat ze zijn toegereikte hand even konden aanraken. Het was schitterend om deze passie mee te mogen beleven. Na afloop van het optreden werd Oscar naar zijn kleedkamer gebracht om even op adem te komen. Daarna mochten Minou van Latinnet, Jacco en ik naar zijn kleedkamer om enkele vragen te stellen en een paar foto’s te maken. Voor het twintigtal vragen, dat ik had opgesteld, ontbrak helaas de tijd. Maar we waren blij en vereerd, dat hij ons voor het Latin Emagazine te woord wilde staan. Redelijk ontspannen en al bijgekomen van het optreden zat Oscar met een dasje om zijn nek op de rode bank. Zijn manager bleek bereid om de vragen van het Engels in het Spaans te vertalen, en we konden losbranden.

Oscar D'Leon

Oscar D'Leon

LLoraras