In 1994 richtte hij zijn eigen band Electric Power op, maar deze heeft maar kort bestaan. Vanwege de oorlog die in Burundi uitbrak, vluchtte Kidum in 1995 naar Kenia. Daar speelde hij tot 2003 in de Hot Rod Band, en in 2004 richtte hij eindelijk weer zijn eigen band op onder de naam Boda Boda Band. Kidum zingt voornamelijk in zijn moedertaal Kirundi en in Kiswahili. In 1999 heeft hij voor het eerst een nummer opgenomen. Dat was Yaramenje. Hoewel hij ondertussen een genaturaliseerde Keniaan is, is hij een held in Burundi. In 2001 en 2002 is hij nog in Burundi geweest voor respectievelijk een “Peace Concert” en een “Piece Rally”. Kidum is voor het eerst in Nederland. De avond ervoor had hij in Bree (België) een optreden verzorgd en hij is zeer onder de indruk van de verschillende rassen die hij ziet rondlopen (om zijn woorden te gebruiken “people of all different colours”). Hij ervaart Nederland als “schoon” en “open”. “Alles is goed geregeld” in tegenstelling tot Afrika.

Jammer genoeg was hij niet in de gelegenheid om zijn volledige band mee te nemen (zijn band bestaat uit 3 vrouwen en, met hem inbegrepen, 5 mannen; 1 vrouw is percussioniste en de andere 2 zangeressen). De muzikanten die hij tot zijn beschikking had voor zijn optreden in Bree en Almere, zijn goede muzikanten, maar ze hadden slechts 1 dag om te repeteren. Dat maakte het lastig om tijdens het optreden te variëren buiten datgene wat ze hadden gerepeteerd. Toch was hij tevreden over het optreden en hij was de muzikanten dankbaar. Hij hoopt dat hij voor een eventueel volgend optreden in Nederland wel zijn volledige band mee kan nemen. Zijn bewondering voor Nederland is ook gestoeld op de relatie van de Nederlanders met water (ik citeer):“In the Netherlands, people create land in the sea. The Netherlands is a country in water.” Op mijn vraag wat voor boodschap hij heeft voor de lezers van het E-Magazine, is zijn antwoord:“Leaders should inspire leaders all over the world, Holland should inspire African countries and teach them how to provide for themselves. Democracy is good. In Congo, women and children are raped, women and children should be protected”.

Ik was even stil en besefte dat hij, ondanks zijn grote successen in Afrika, de misstanden in Afrika voor ogen heeft en de oorlog die hijzelf in Burundi heeft meegemaakt niet is vergeten. Zijn lievelingslied is de love-song Mapensi, geschreven met een gebroken hart en opgenomen aan zee. Het is mij duidelijk geworden dat deze man iets heeft met water.