Dat neem je mee naar de populaire muziek. Roberto is ervan overtuigd dat een klassieke basis voor een muzikant erg belangrijk is. Daarna leer je dan andere „straatritmes‟ zoals jazz, hiphop, salsa en guaguanco, maar ook dan is die klassieke basis nog steeds heel belangrijk.
Ritme
Doordat hij erg graag met ritmes speelt, heeft Roberto een percussieachtige stijl van pianospelen. Hij heeft ook altijd erg goed geluisterd naar de volksmuziek van verschillende landen. Hij houdt van de Cubaanse volksmuziek, met sterke Afrikaanse invloeden, maar ook van Balkanmuziek. Deze muzieksoorten zijn weliswaar sterk verschillend, maar ze hebben beiden een sterke ritme-component. Voor Roberto is het ritme verbonden met het kloppen van het hart. Het wordt erdoor beïnvloed, en de muziek werkt als adrenaline.
Eerst werken, dan genieten
Roberto geniet zichtbaar tijdens het spelen. Hij ziet het zo: tijdens zijn opleiding heeft hij hard moeten werken om zich alle technieken eigen te maken. En als je dan klaar bent, dan moet je die techniek benutten om muziek te maken. Dan stel je de techniek in dienst van de muziek, maar sommige muzikanten zijn wel eens in de war en maken de muziek tot slaaf van de techniek. Ze willen dan laten zien wat ze allemaal in huis hebben en hun virtuositeit tonen. Maar dat is een fase die je al in je opleiding doorlopen moet hebben. Dan moet je je beheersing van de techniek aantonen in allerlei examens. En als je die haalt, dan betekent dat, dat je goed bent. En dan ben je als muzikant aan de beurt om te genieten van de muziek. Dan is het jouw beurt om de mensen die naar jou luisteren te laten genieten van de muziek. En de beste manier is door je helemaal over te geven aan de muziek. De muziek oprecht te benaderen en altijd te zoeken naar de essentie en de spiritualiteit van de muziek.
Wat hem het meest heeft beïnvloed is zijn familie. Al zijn composities zijn verhalen, waarin hij de personen bedankt die hem het meest hebben geholpen, en voor hem zijn dat vooral zijn moeder, zijn vader en zijn broers, en niet te vergeten Ibrahim Ferrer. Hij vertelt dat Ibrahim, van iemand met wie hij samenwerkte, snel uitgroeide tot familie. “We waren als opa en kleinkind, soms was hij de opa en ik het kleinkind, soms was het andersom, en soms waren we broers. En daarom heb ik het nummer „el niejo‟ geschreven.“ Het woord „niejo‟ is een samentrekking van „niño‟ (kind) y „viejo‟ (oude man), om deze band weer te geven.
De band
Gevraagd naar de samenstelling van zijn band en of die permanent is, is Roberto heel stellig. “Alle musici in deze groep zijn supersterren, maar geen van hen heeft de bijbehorende sterallures. We zitten als het ware in een roeiboot, waarin we allemaal met evenveel kracht aan de riemen trekken. We geven ons helemaal over aan de muziek en genieten er samen van. Ik ben dan wel de naam en het gezicht van het project, maar in feite zijn we met zijn allen het project. ”Hij vertelt dat hij wel voorstellen heeft gehad om samen te werken aan andere projecten, en hij beseft dat het goed is om met andere muzikanten samen te werken. ” Maar bij deze mannen voel ik me enorm op mijn gemak, heel prettig. Het zal heel moeilijk zijn om dat ooit ergens anders terug te vinden. Allemaal mensen die goede muzikanten zijn, van elkaar houden, elkaar respecteren en goed voor elkaar zorgen.”
Mooiste ervaring
Zijn mooiste ervaring was meemaken hoe gelukkig Ibrahim Ferrer werd van de samenwerking aan zijn grootste droom. Ibrahim wilde erg graag een album met bolero‟s maken en daarmee gaan touren. En diep van binnen twijfelde hij of dat wel zou aanslaan. Toen die tournee werkelijkheid werd, was hij dan ook in de zevende hemel.
Havana Cultura
Roberto ziet dit als een interessant project, omdat het zich richt op de huidige Cubaanse muziek. En dat is meer dan alleen salsa. Er zit ook hiphop in, en een klein beetje reggaeton. Er doen erg goede jonge zangers aan mee, waaronder één zangeres, die hij als de nieuwe revelatie van Cuba ziet. Deze indrukwekkende zangeres heet Danay Suarez. “Ik denk dat dat meisje een superster in de Cubaanse muziek wordt. Ze componeert en arrangeert, en kan alles aan van hiphop tot bolero. Ze is niet zo groot maar heeft een ongelooflijk krachtige stem. We zijn allemaal een beetje ver-liefd op haar, want ze heeft een fantastische instelling en een enorme spiritualiteit. Ook ben ik heel blij dat ik heb samengewerkt met Gilles. Het was de eerste keer dat ik dit soort opnames met een dj maakte, en we wisten niet wat eruit zou komen, maar uiteindelijk voelt het voor mij aan alsof we tweelingbroers zijn. “Ik zou willen bereiken dat mensen na 2 of 3 noten al weten dat ik het ben, die zit te spelen. Dat is heel moeilijk, maar we werken eraan.” Roberto zou ook graag bijdragen aan het versterken van de positie van de instrumentale muziek. Hij blijft streven naar een oprechte benadering van de muziek, en wil graag bereiken dat de mensen die een concert bijwonen zich in een andere wereld voelen. “Er is veel verwarring in de wereld, veel oorlog, economische crisis, de aarde doet raar… Ik wil de mensen graag meenemen naar een wereld van vrede, van rust en mooie dingen.”

Nog een wens: Roberto wil nog eens graag naar Egypte en naar Nigeria (vanwege de connectie met de Yoruba), en ook India staat op zijn lijstje, vanwege de spiritualiteit, die hij graag een keer zelf ter plaatse wil beleven. We zijn benieuwd naar de composities die daaruit zullen voortvloeien.