| |
|
|
Cursus Spaans voor beginners:
Dit is een goede basiscursus voor iedereen die Spaans wil leren. U kunt er alle kanten mee op.
Wilt u Spaans leren voor de vakantie, voor het werk of als hobby? Dan geeft deze cursus u een prima start. We gebruiken een interactieve lesmethode met veel oefenmateriaal. Tenslotte is een taal leren ook een kwestie van kilometers maken. Deze cursus wordt gegeven in Breda.
|
|
|
|
|
Word ook gratis lid v/h Latin Emagazine! |
|
Het Latin Emagazine is helemaal gratis! |
|
Maximaal 1 bericht per maand |
|
Elke 5e of de 6e v/d maand in je inbox |
|
Uitschrijven is net zo simpel als inschrijven |
|
| |
|
|
|
Interview met: Ilvio Pieterz (Ned/Antillen) - deel 2
In de reeks van "Interview met" heeft het
Salsa Info team bestaande uit
Otto & Kati van Helden (Lago Latino),
André Lambeck & Caroline Bergwerf
(Latin Emagazine) diverse nationale en internationale artiesten geinterviewd. (2004 t/m 2006)
Noot: Wees er van bewust dat de inhoud van het interview
is gedateerd. |
|
Datum: 11 mei 2006 |
Waar: Leiden |
Interview: Otto van Helden
|
Redactie: Caroline Bergwerf |
Fotografie: Kati van Helden
|
Rubriek: Latin interviews |
|
|
"Terug in de schoolbanken"
Nu speelde Babalu ook in Manteca, de band van Jan Laurens Hartong, die kort daarvoor aan het Rotterdams conservatorium de leergang Wereldmuziek had opgezet. Dit maakte dat Ilvio via BESS in contact kwam met deze Jan Laurens Hartong. Via hem zag Ilvio een mogelijkheid zijn droom in vervulling te laten gaan. Maar het ging niet vanzelf. Hij moest toelatingsexamen doen maar zakte. Deed nogmaals toelatingsexamen en zakte opnieuw. Toch liet onze pianist zich niet uit het veld slaan. Het sterkte hem dat hij kon rekenen op voorspraak van Jan Laurens Hartong. Ilvio besefte dat de kosten voor de baten uit moesten gaan. Als hij wilde gaan studeren, moest hij in zichzelf gaan investeren. Ondanks het feit dat hij onder de hand al heel wat jaartjes piano speelde, liet hij zich door middel van een voorstudie bijspijkeren. Na een half jaar lang blokken, kreeg hij het door hem zo felbegeerde toelatingsbewijs. |
|
Eindelijk, vier jaar na zijn komst naar Nederland, hij was inmiddels 46 jaar oud, kon zijn droom in vervulling gaan. Nu speelde Babalu ook in Manteca, de band van Jan Laurens Hartong, die kort daarvoor aan het Rotterdams conservatorium de leergang Wereldmuziek had opgezet. Dit maakte dat Ilvio via BESS in contact kwam met deze Jan Laurens Hartong. Via hem zag Ilvio een mogelijkheid zijn droom in vervulling te laten gaan. Maar het ging niet vanzelf. Hij moest toelatingsexamen doen maar zakte. Deed nogmaals toelatingsexamen en zakte opnieuw. Toch liet onze pianist zich niet uit het veld slaan. Het sterkte hem dat hij kon rekenen op voorspraak van Jan Laurens Hartong. Ilvio besefte dat de kosten voor de baten uit moesten gaan. Als hij wilde gaan studeren, moest hij in zichzelf gaan investeren. Ondanks het feit dat hij onder de hand al heel wat jaartjes piano speelde, liet hij zich door middel van een voorstudie bijspijkeren. Na een half jaar lang blokken, kreeg hij het door hem zo felbegeerde toelatingsbewijs. Eindelijk, vier jaar na zijn komst naar Nederland, hij was inmiddels 46 jaar oud, kon zijn droom in vervulling gaan.
Aan het conservatorium ging een wereld voor hem open. Alle geheimen van de muziek werden ontraadseld. Alles wat hij tot dan toe een beetje hap snap had gedaan, kreeg structuur. Hij leerde de diepere betekenis kennen van jazz en van klassieke muziek. Er gingen bij hem lichtjes branden en doorgrondde de zingeving van de dingen die hij deed. Het bracht diepgang in de muziek die hij wilde spelen. Het kostte Ilvio zes lange studiejaren om zijn oorkonde te krijgen. Zes lange studiejaren die hij zonder studiefinanciering uit eigen zak bekostigde. Dat geld kwam binnen doordat Ilvio bijzonder actief was. Nadat BESS door het plotselinge vertrek van Babalu stuurloos was geworden, zorgde hij samen met Magu (Raymund Leonard) voor een doorstart. Onder de naam Unisono gingen zij energiek aan de slag.
Binnen de kortste keren werden zij de populairste Antilliaanse band in Nederland. Ook onder eigen naam timmerde onze pianist aan de weg. In 1988 trad hij tijdens de Music Meeting in Nijmegen stoutmoedig naar buiten met het Ilvio Pietersz Project. Een project waarvoor hij subsidie had ontvangen van het toenmalige ministerie van WVC. Het leek de erkenning te brengen waar hij zo naar verlangde. Ilvio werd een veelgevraagd arrangeur en raakte betrokken bij allerlei korter en langer lopende projecten. Sommige resulteerden in opname van een album. Van andere resteren alleen nog maar flyers, persberichten en soms ook nog een enkele proefopname.
Kort Curaçaos
Even leken de dingen een andere wending te krijgen. Na een intense bloeiperiode van pakweg vier jaar hield Unisono op te bestaan. Wat Ilvio zich van deze periode herinnert, is dat er teveel kapiteins op het schip kwamen. Dat gaf veel onenigheid en onderling wantrouwen. Het wankele bouwwerk viel om toen een aantal leden van het orkest besloot terug te keren naar Curaçao. Ilvio en Magu bleven in Nederland maakten de overstap naar het Nijmeegse Bacchanal. Het duo bracht precies die kwaliteiten in, die Bacchanal nodig had. Het orkest vierde opeens grote triomfen. Maar na een goed jaar wilde Roy Piper, de eigenaar van Bacchanal, terug naar Curaçao. Daar wilde hij samen met Ilvio en Magu een nieuw project starten. Maar Ilvio wilde niet over één nacht ijs gaan en wilde zich verzekeren van een vast inkomen. Hij stelde daarom als eis dat er voor hem een vaste baan zou worden geregeld bij een hotel. Hij dacht dat het door deze eis niet zo'n vaart zou lopen. Maar tot zijn verbazing werd er voor hem een baan geregeld bij het pas opgeleverde Sonesta Beach Hotel & Casino. Ilvio maakte de overtocht en riant gezeten achter de piano kon hij de achtergrondmuziek verzorgen tijdens de openingsparty op 27 november 1992. Van het eigenlijke project waarvoor hij terug naar Curaçao was gehaald, is niets terechtgekomen. Toch bleken dingen niet meer zoals vroeger. Na het levendige New York en het succesvolle Nederland voelde het routinewerk op het afgelegen ressort als een gouden kooi.
llusies en desillusies
Na een jaar hield Ilvio het dan ook voor gezien en ging terug naar Nederland. Daar ging hij aan de slag met een nieuwe editie van Unisono: het Orchestra Contesta dat later meer herkenbaar “Unisono Dos” is gaan heten. Maar voor ze goed en wel op stoom waren, moest Ilvio al weer opbreken. Het bleek ondoenlijk de band bij elkaar te houden. Iedereen speelde in meerdere bandjes en op het moment suprème stond Ilvio steeds weer met een half orkest. Voor Ilvio een dermate frustrerende ervaring dat hij zich voornam nooit meer een eigen orkest te gaan leiden. Dat liet hij in het vervolg aan anderen over. Vanaf dat moment zien wij hem alleen nog maar in de vaste bezetting van andere orkesten. Maar ook dat ging gaf zo zijn problemen. Iemand van zijn leeftijd in dit circuit is een buitenbeentje. Hij is een eenling die met jongere mensen optrekt. Hij voelt geen kloof of heeft geen duwtje nodig om mee te komen. Maar Ilvio wil wel het respect en de erkenning die hem toekomt voor zijn kunnen en verdiensten.
Zo nu en dan kreeg hij echter het gevoel in plaats van die erkenning te worden gedwongen tot een soort competitie waarbij hij zich tegenover die jongere generatie moest bewijzen. Als goed leraar moest hij dan met ogen in zijn achterhoofd alert blijven om zich door geen wending te laten verrassen. In de woorden van Ilvio: "Ik speel met vier ogen.
Mij kunnen ze niet tricken." Toch was dit niet de sfeer waarin hij wou werken. Om hier vanaf te raken, is Ilvio gaan freelancen. Mensen die hem benaderen, nemen hem voor wat hij is. Op zijn beurt staat het Ilvio vrij om "nee" zeggen wanneer het hem niet zint. Het blijkt een voor Ilvio goed werkende formule te zijn.
Maar het is niet allemaal haat en nijd. Er waren ook leuke ervaringen. Zo is Ilvio er machtig trots op dat het door hem gearrangeerde "El salsero", een track van het album "Paradis" van Unisono Dos, in 2000 door een Italiaans platenlabel werd geselecteerd om te worden geplaatst op het verzamelalbum "Salsa Europe" (Candela 860972). Ook vond hij veel voldoening in het overdragen van de door hem zo moeizaam verworven kennis op een jongere generatie. Toen hij nog aan het conservatorium in Rotterdam studeerde, werd hij door Jan Laurens Hartong geholpen aan een baan bij het conservatorium in Hilversum. Met het geven van latin ensemblelessen kreeg hij de gelegenheid een klein centje bij te verdienen. Het hielp hem zijn studie te bekostigen. Een van zijn eerste studenten was overigens diezelfde Jan Laurens Hartong die bij hem de praktijk kwam afkijken. Na het afronden van zijn studie werd Ilvio korte tijd leraar aan de Muziek School Amsterdam in de Bachstraat. Daar richtte hij zich vooral op nieuwe generaties Antilliaanse en andere allochtone muzikanten in spé. Deze inzet voor met name de Antilliaanse jeugd is niet onopgemerkt gebleven. In 1989 ontving hij uit handen van Edsel Jesurun, de gevolmachtigde minister van de Nederlandse Antillen, een plaquette als blijk van dankbaarheid en waardering voor zijn bijdrage aan de muziekcultuur van de Nederlandse Antillen in Nederland.
|
|
|
Ilvio Pietersz tijdens Cubamania |
|
|
Unisono Original - originele bezetting (foto uit ongeveer 1987)
Ilvio Pietersz tweede van links staande |
|
|
Eindhoven - Antilian Stars 11-08-1991: Eerste optreden "Salsa on Tour".
Directeur Ilvio Pietersz op piano, Denise Jannah zang en Reno Steba bas |
|
|
Edsel Juliet en Saljuco-Ilvio is eerste van rechts met piano (hand) |
|
|
Obanjoko |
|
|
Ilvio Pietersz en Otto van Helden |
|
|
Besluit
Inmiddels met pensioen, stelt Ilvio zichzelf nog steeds nieuwe leerdoelen. Zijn nieuwste uitdaging is de computer. Met het grootste gemak schrijft hij zijn muziek met de hand. Maar Ilvio beseft dat wanneer je met jouw tijd mee wilt gaan, je dit soort dingen digitaal moet doen, ook al gaat het met de hand soms sneller. Momenteel heeft hij zijn mouwen opgestroopt om verschillende programma's onder de knie te krijgen waarmee je arrangementen kunt uitschrijven. Aldus blijft Ilvio zich jong voelen en slaagt er steeds weer in met de tijd mee te gaan. Hij bestelde daarop een schriftelijke cursus arrangeren en structureren van muziek bij de Berkely School of Music. Dit werkte beter en de jaren daarop werd zijn brievenbus bestookt met allerlei de over de post toegezonden lespakketten. Ondertussen hield hij samen met een aantal Antillianen en Puertoricanen het Orquesta Aruba in de lucht. Het was geen orkest met een uitgesproken salsarepertoire. Zij speelden een breed spectrum aan Caribische ritmes en onderscheidden zich daarmee van de andere orkesten in de scène. Eén van de meest enerverende ervaringen uit die periode was de programmering van het orkest in het voorprogramma van de grote namen bij één van de grote salsafestivals in het immens grote Madison Square Garden. Daarnaast speelde Ilvio in het clubcircuit als invaller. In die hoedanigheid stond onze pianist regelmatig op het podium met bekende artiesten als bassist Eddie "Gua Gua" Rivera, percussionist Papo Pepin en trompettisten Ite Jerez en Ray Maldonado. Ook heeft hij een keer mogen invallen in het merengue-orkest van Joseíto Mateo. Iets dat hij als een enorme eer heeft ervaren. Maar al met al was het toch een pover resultaat in vergelijking met wat hem voor ogen stond. Want ondanks dat de salsascène bloeide als nooit tevoren en er overal werk was, wilde het hem maar niet lukken om beroepsmuzikant te worden. Hoewel zijn vrienden het beste met hem voor hadden, besefte hij maar al te zeer dat hij moest concurreren met een groot aantal getalenteerde pianisten die een betere ondergrond hadden dan hij. Om zich met hen te kunnen meten, zou hij nog veel moeten bijleren. Daarnaast speelde toch ook wel een rol dat hij als Antilliaan een buitenstaander was. Vele Puertoricaanse muzikanten speelden elkaar het balletje toe, gewoon omdat zij in de wijk met elkaar waren opgegroeid, met elkaar op school hadden gezeten of omdat zij familie van elkaar waren.
Dit groeiende besef luidde het einde in van Ilvio's Amerikaanse avontuur. Bij wijze van zwanenzang nam hij in 1979 nog met het Orquesta Aruba de single "El viaje" op. De titeltrack was geschreven door Johnny Ortiz. Ondertussen was Ilvio echter aan het uitkijken naar iets anders. Toen ontmoette hij op Kennedy Airport een oude bekende: Edgar "Gachi" Supriano, de "Gouden Trompet" van Estrellas del Caribe. In het gesprek dat volgde, luchtte Ilvio zijn hart. In die tijd woonde Edgar in Nederland en Ilvio inventariseerde bij hem zijn kansen in Europa. Hij zocht studiefaciliteiten en beroepsmatig werk als pianist.
Edgar bracht Ilvio in contact met de in Leiden wonende gebroeders Cornelia. Zij hadden hem indertijd ook geholpen en zouden Ilvio vast wel willen opvangen. Er werden adressen uitgewisseld en Ilvio zocht contact. De broers die een combo hadden, konden Ilvio hard gebruiken. Zij wilden hem hier in Nederland wel opvangen en in 1980 maakte Ilvio de grote oversteek. Ruim twee jaar zou Ilvio met Combo Cornelia spelen. Maar hoewel ze best regelmatig optraden, was het niet vaak genoeg om er als beroepsmuzikant je brood mee te kunnen verdienen. Dit was voor Ilvio aanleiding om toen Eddie Mar, de vaste pianist van BESS terugging naar Curaçao, een gooi te doen naar diens plaats. Deze formatie van Babalu (Richinel Kirindongo) was destijds één van toonaangevende salsabands in Europa en had een druk programma. De thuishaven was Nederland, maar vaak waren zij op reis om ergens in het buitenland te spelen. Ilvio werd inderdaad het nieuwe gezicht achter de toetsen.
|
|
Voor de fijnproever: |
|
|
Salsa en Antilliaanse muziek lopen in Nederland door elkaar. Eind jaren zestig is er het in Amsterdam opererende Ritmo Naturel dat zich laat inspireren door New Yorkse stijl latin muziek. Midden jaren zeventig viert Nevelton Butler met zijn “Salsa de Amsterdam” triomfen in underground Amsterdam. Na concerten in 1978 van Celia Cruz met het orkest van Pete "Conde" Rodríguez en in 1979 van het Latin Percussion Jazz Ensemble met Tito Puente, ging het hard. Door het groeiend aantal orkesten die dit repertoire wilden spelen, kon op 18 mei 1980 in de Stadsgehoorzaal van Leiden een eerste Holland Salsa Festival worden georganiseerd.
Het programma bestond uit optredens van Sonora Paramarera, Sonora Ritmica, Sorpresa Latina, Latin Touch Orchestra. Als speciale attractie was het latin jazz ensemble "Ritmo Naturel '79" geprogrammeerd. Amper twee maanden later was Tito Puente opnieuw in Nederland. Dit keer voor een eerste optreden met zijn Latin Percussion Jazz Ensemble op het vijfde North Sea Jazz Festival. Vanaf dat jaar programmeerde het North Sea Jazz festival steeds weer opnieuw een aantal topacts met latin-artiesten. Van 20 tot en met 23 februari 1982 woedde op het Wilhelminaplein in Eindhoven het "Salsa Carnaval '82".
Voor dat festival waren in totaal 13 in Nederland gestationeerde orkesten geprogrammeerd met voor zichzelf sprekende namen zoals "Salsa Moderna", "Salsa de Hoy", "Salsa Fusion" en de "L.A. Band" met Rosa King. Salsa was duidelijk uit de obscuriteit geraakt en onderdeel gaan vormen van de populaire muziekcultuur.
Het was precies de periode waarin Ilvio Pietersz naar Nederland kwam. Hij speelde in allerlei orkesten die kortere of langere tijd in de Nederlandse salsascène actief waren. Alle vooraanstaande artiesten in dit genre hebben dan ook wel eens bij deze of gene gelegenheid samen met Ilvio op het podium gestaan. Onderstaand een eerste inventarisatie van orkesten waar Ilvio als vaste pianist aan was verbonden. Daarnaast is Ilvio in de loop van zijn carrière talloze keren gevraagd om medewerking te verlenen aan één of ander project. Bij deze projecten hebben lang niet alle opnamen het tot een regulier album gebracht. De redenen daarvan liepen uiteen.
Het gevolg is wel dat her en der nog wat opnamen rondzwerven waarvan niet duidelijk is of zij ooit nog op de markt worden gebracht.
Selectieve discografie:
1969 - Bali Bar Quartet: “Bali Bar Quartet of Aruba N.A.” (Erma SP-001) [p]
1979 - Orquesta Aruba "Mi propia forma/El viaje" (AMC SB0011) [a, p]
1982 - BESS: Un tiki mas" (FACBESS Records LP 1006) [a, k, p]
1984 - Super Combo Cornelia: “Feestje bij de buren” (FAC Records FLP 040) [a, p]
1985 - BESS: "Riba un rust" (Boely Sound Records BSP LP 1007) [a, p]
1986 - José Rosales “Sperando riba bo/Nos dushi amor” (Grabaciones Rosales 86.003) [a, k, p]
1987 - Macario Prudencia y su Salsa Antiyana “Má trese y lele” [a, p]
1988 - Harry Zimmerman: “El Unico” (ELP 198801) [a, p]
1988 - Unisono: "Baha nan" (Dureco 11 50111) [a, p]
1988 - Harry Zimmerman: "Ku cariño y amor pa mi pueblo" [a]
1988 - Orquesta Richi Babalu y Gerardo Veras: "Un bon ehempel" (Mosso Records LP-1009) [a]
1989 - Macario Prudencia y su Salsa Antiyana: “Mi televishon” (Dureco 11 51862) [a, k, p]
1990 - Edsel Juliet with Orchestra Saljuco: "Salsa corriente" (CDBM 320) [a]
1993 - The Studio Band: “Greatest hits in Salsa” (Oberoi Records 930006) [a, p]
1993 - Orkesta Super Jumbo: “With power to spare” (Welcome Records 6893) [a, k, p, s]
1993 - ERA Outentiko: "Makai i Little" (MIL001CD) [a]
1993 - Explosivos: "Redu" (AVL93083CD) [a]
1994 - Edsel Juliet with Orchestra Saljuco: "Salsa & merengue y mas para los bailadores" (Chirino Compact Disc JCD 050) [a]
1996 - Unisono Dos: “Paradis” (GBH 001) [a, k, p]
1996 - William Souvenir: “Na 'f mi 'wang” (Music & Words Records MWCD 3012) [p]
1996 - Edsel Juliet: “Curaçao universal” (Conga Music CD 5006) [p]
1996 - Siembra: "Abriendo barreras" (PMF Records 91.042-2) [a, p]
1998 - Masalsa: “Pa’l bailador” (Timeless Records JC 11031) [a, p]
1998 - David Rothschild: "Lookin' up" (Via Records CD 9920472) [a]
1999 - Martin Adu: “Let there be praise” (CWR 8084) [a, p]
2001 - Francine van Dam: “Caricia di Totolika” (CF FD 2001) [a, k, p]
2001 - Martin Adu: “I have this promise” (CWR 8169) [p]
2002 - Masalsa: "Corazón espinado" (Masalsamusic CD-0001) [a]
2002- Tico Geerman: “Perdona mi” (F6594) [a, p]
2002 - Orquesta Ambiente: “Orquesta Ambiente” (JCD 051) [a, p]
2003 - Rudy Albano: “Magic corner” (RA Records CDLM 2003) [p]
2005 - Antonio Pieter: “Recordar es vivir” (9009) [a, p]
2005 - Gerald y la Ritmica: "El piloto de la salsa" (RBL-501) [a]
2006 - Orquesta Bembe: “Carnavales” (FLG Productions) [a, p]
[a] = arrangementen |
[k] = keyboard |
[p] = piano |
[s] = synthesizer
Curaçao: 1958-1966
Conjunto Alas del Casino (1958),
El Mundo Nobo (1959),
Perlas del Caribe (1960-1966),
Estrellas del Caribe (1960-1966, vaste invaller),
Conjunto Cristal (1960-1966, vaste invaller en plaatopnamen)
Aruba: 1966-1972
Hasham and the Supremes (1967-1969),
Bali Bar Quartet (1969-1972),
Orkest van Casin Giel (1967-1972)
Verenigde Staten: 1972-1975
Orquesta Aruba (1972-1975)
Curaçao: 1975
Naamloos combo
Verenigde Staten: 1976-1979
Orquesta Aruba (1976-1979)
Nederland: 1980-1992
Combo Cornelia (1980-1982),
BESS (1982-1986),
Unisono (1986-1989),
Barbarana (1987),
Ilvio Pietersz Project (1988),
Antillean All Stars (1991-1992),
Bacchanal (1991-1992)
Curaçao: 1992-1993
Naamloos trio
Nederland: 1994-heden
Orchestra Contesta (1994),
Unisono Dos (1995),
Masalsa (1995-1997),
Tropic Taste (1997-2000)
Primera Plana (2000);
Happy Singers Youth Gospel Choir (2000-heden),
Muziekschool Luna ku solo (2004-2005),
Tropic Sound (2004),
Obanjoko (2005),
Raices Sonoras (2005),
Ned-Cuba Project (2006) |
| |
|
|
|
|
Copyright: De inhoud van deze pagina, de daarin opgenomen gegevens, afbeeldingen, geluiden, teksten en combinaties daarvan en de programmatuur zijn beschermd door auteurs- en databankrechten. Deze rechten berusten bij Salsa Info/Latin EMagazine. Zonder schriftelijke voorafgaande toestemming van Salsa Info/Latin EMagazine is het niet toegestaan deze site of enig onderdeel daarvan te kopiëren. |
|
| |
|
| |
|
| |
|
|
|
