Geboren in San José, Puerto Rico, kwam Gabiel Rios in 1996 naar België. Hij was toen bijna 18 en had zojuist zijn Estudios Superiores afgerond. Gabriel had toen een vriendinnetje in Gent en wilde daar schilderkunst studeren. Da's een hele andere kant op dan de muziek. Muziek was voor hem echter geen vreemde. Zijn muzikale aanleg heeft hij ongetwijfeld van zijn vader. Die is weliswaar psycholoog, maar heeft zijn hele leven muziek gemaakt. Zijn vader begon als drummer en was later gitarist. In die tijd speelde hij veel liedjes van The Beatles. Tegenwoordig speelt hij op piano vooral veel latinjazz. Er klonk dus altijd muziek door het huis en het was zijn vader die hem gitaar heeft leren spelen. Hoewel het niet bepaald zijn voornemen was om muzikant te worden, sluimerde bij hem altijd wel het idee iets met muziek te gaan doen. Zonder dat zijn familie bepaald religieus was, zong hij als kind in het kerkkoor. Daar ervoer hij dat hij het leuk vond om voor anderen te zingen en kreeg er zijn eerste gerichte muzikale scholing. Zelf schreef hij al liedjes voordat hij 10 jaar oud was. Gabriel heeft dan ook geen enkele gewetenswroeging dat hij het schilderen terzijde heeft moeten schuiven nu het met de muziek deze vaart heeft genomen. Hij mist het niet want bij het componeren van zijn muziek volgt Gabriel min of meer dezelfde methode als bij het schilderen. Hij werkt namelijk niet vanuit een vast omlijnd plan. Gabriel begint met een klein stukje en weeft daar beetje bij beetje elementen bij. Dat is tevens de enige manier waarop hij kan werken.

De muzikale evolutie van Gabriel is er één van uitersten. Na het repertoire van het kerkkoor en The Beatles van zijn vader heeft hij een Rock en een Punkperiode gehad, maar ook Hip Hop heeft hem een tijd kunnen bekoren. Op een gegeven moment merkte hij dat hij steeds verder van deze Westerse muziekstromingen afdreef en steeds meer ging luisteren naar Salsa vieja wel te verstaan en natuurlijk ook de Cubaanse rumberos. Toch houdt hier zijn zoektocht niet op; tegenwoordig intrigeert hem de Spaanse Flamencomuziek en zodra hij dit heeft verkend, zal hij ongetwijfeld weer iets nieuws weten te vinden. Het resultaat van dit alles is een bizarre lijst muzikale voorbeelden: John Lennon, The Police, Nirvana, The Streets, Cold Play, maar ook Willy Colón en Rubén Blades. In dit rijtje moet tegenwoordig ook de oude Bebo Valdés worden geplaatst nu Gabriel zijn album "Lágrimas negras" op zich heeft laten inwerken. Het album is een in zijn beleving wonderwel geslaagde mix van flamenco met Cubaanse boleros. Toch gaat het in deze diversiteit bij Gabriel toch vooral om de "klassiekers", om nummers die jaren later nog steeds recht overeind staan. Het blijken vaak toch van die speciale stemmen die onvervangbaar zijn. Zelf is hij aan de slag gegaan met punk-rock. Later in België is hij meer de kant van de rockmuziek opgedreven en is hij steeds meer gaan experimenteren. Na een periode met The Nothing Bastards en L. Santo te hebben gespeeld, is hij solo verdergegaan. Zo kwam hij terecht bij platenproducent Jo Bogaert die hem kennis liet maken met wat er allemaal mogelijk is met de moderne technologie.

Gabriel ging vervolgens dankbaar gebruik maken van samplingtechnieken en putte zijn inspiratie daarvoor uit zowel Hip Hop als Dance. Later voegde hij daar allerlei Latin elementen aan toe en creëerde zo uiteindelijk "Ghostboy". Als gevolg van het uitbrengen van dat album moest hij gaan toeren. Maar omdat de CD helemaal gesampled was, had hij op dat moment nog geen band. Gabriel wist echter snel een groep fantastische muzikanten om zich heen te verzamelen en had niet de minste moeite met zijn nieuwe rol als leider van een band. De live optredens klinken, om Gabriels eigen woorden te gebruiken, "veel organischer" dan zijn CD die helemaal elektronisch is. Zijn plan is hierop te gaan voortborduren door met de muzikanten verder te gaan en daarop te gaan schrijven. Afgezien van het feit dat Gabiel Rios uit Puerto Rico komt, is het tot zover niet bepaald een verhaal voor deze rubriek. Maar juist op het moment dat Gabriel is gaan toeren krijgt het verhaal een wending die het daar juist wel interessant voor maakt. Gabriel is namelijk naar Puerto Rico teruggegaan om op zoek te gaan naar zijn roots.

Voordat hij naar België kwam, vond hij Puerto Rico helemaal niets en wilde alleen maar weg. Iemand die er zijn roots ging zoeken, verklaarde hij zonder meer voor gek. Nu ging hij zelf op zoek naar zijn roots en wilde alles wat op zijn weg kwam meenemen. Met volle teugen genoot hij van de plena en de bomba, en laafde zich aan rumba en salsa. Daar moest hij iets mee doen. Salsa vond hij fantastische muziek maar ook erg gecompliceerd. Het gaat ook meer de jazzkant uit en erop dansen moet je echt leren. Dat kan niet iedereen spontaan. Dit is anders met de plena en de bomba. Dat is muziek van de straat, gemakkelijk te begrijpen, maar niet makkelijk om te spelen. Je moet de juiste groove zien te vangen en die dan ook nog eens zien vast te houden. Juist deze muziek van de straat, die groove, paste goed bij zijn achtergrond van popmuzikant. Terug in België is hij ermee aan de slag gegaan. Gelet op zijn achtergrond is het resultaat een Latin fusionmuziek waarin een bonte mengeling elementen is verwerkt. Het is uiterst dansbaar en met een onderhoudende podiumact krijgt het een latingehalte die in deze rubriek niet misstaat. Het sluit naadloos aan op de salsarage die momenteel over Europa waait en de opkomst van de Spaanse rumba, hiphop en reggae. Maar of Gabriel nu vanwege het hervinden van zijn roots een definitieve knieval voor de salsa zal maken, wagen wij te betwijfelen. Pop blijft voor hem een belangrijke bron van inspiratie en diversiteit zal altijd wel zijn handelsmerk zijn. Het past ook bij zijn beeld waar het met de salsa naar toe gaat. Hij is ervan overtuigd dat de Latin muziek geleidelijk aan zal veranderen en erg commercieel zal worden. Niet dat dit per definitie slecht is, maar het werkt wel vervlakkend als het niet meer om de pure muziek gaat. Door er op creatieve wijze diversiteit in te brengen, denkt hij die vervlakkende salsa weer spannend te krijgen.

Gabriel Rios (België/Puerto Rico)