Het is zijn rotsvaste overtuiging dat ook Cuba de Ska indertijd zou hebben ontdekt. Nu dit door de loop van de geschiedenis is uitgebleven, heeft hij de draad opgepakt, precies daar waar deze veertig jaar geleden is blijven liggen. De opnamen dateren uit 2001. Hij moet er nog een tijdje op hebben lopen kauwen want eerst in 2003 zijn de opnamen uitgemixt. Wat in het vat zit verzuurt niet, moet hij hebben gedacht want pas een jaar later, in 2004, wordt het uiteindelijke resultaat op de markt gebracht. Het eerste concert in De Melkweg was eigenlijk bedoeld als een soort generale repetitie, het optreden tijdens de Antilliaanse feesten de première. En een première is het geworden. Voor velen was het een eye opener en de ontdekking van het festival. Ska Cubano is zonder meer een opvallende verschijning in salsaland. Ska vermengd met Cubaanse big bandmuziek van veertig jaar geleden. Een repertoire van veertig jaar geleden, een leadzanger met de stem van iemand van veertig jaar geleden en als klap op de vuurpijl ook nog eens opnametechniek van veertig jaar geleden….
Kortom dit low budget project zet alle bestaande conventies op zijn kop. Centrale figuren in dit project zijn Natty "Bo" Lerner en Beni Bili. De één geboren in Engeland, de wieg van de ander stond in Santiago de Cuba. Veel wil Natty over zijn achtergrond niet kwijt. Hij is joods en artistiek ontplooit hij zich veelzijdig want naast muziek doet hij aan schilderen en beeldhouwen. Van jongs af aan was hij verzot op Ska. Met de vele emigranten uit Jamaica kende Engeland een scène die wellicht levendiger was dan die op Jamaica zelf. De grote platenlabels in dit genre waren dan ook in Engeland gevestigd en materiaal was voor hem als verzamelaar, DJ en muzikant volop voor handen. Hij probeerde ook wel andere genres, zo was hij een tijd lang gek op traditionele Blues, maar kwam toch altijd weer terug bij Ska. De grote namen voor hem in dit genre zijn en blijven Desmond Dekker en de Skatelites (overigens, onder de leden van die Skatelites waren indertijd enkele Cubanen. Het is dan ook niet toevallig dat juist deze groep dit terrein al eerder heeft verkend wat onder meer resulteerde in een curieuze Skabewerking van de Cubaanse klassieker "El Manisero").

Zeven jaar geleden ging Natty Bo van start met de Top Cats, een skaband met een gemêleerde samenstelling: Engelsen, Jamaicanen, Cubanen en zelfs een Japanse saxofoniste vonden er onderdak. Met een dergelijke samenstelling en zijn brede muzikale belangstelling was het niet meer dan een kwestie van tijd dat hij de Cubaanse muziek zou gaan verkennen. Hij ontdekte er diverse elementen in die hij reeds kende uit de Mento en andere traditionele muziek van Jamaica. Dit is natuurlijk in de hand gewerkt doordat beide culturen zelfde Afrikaanse roots hebben. Onder de noemer "Cubaans" kon hij opeens Yoruba-elementen en een instrument als bijvoorbeeld de marimbula een vrij natuurlijke plaats in de Ska geven. Hij viel echter voor het big band geluid zoals dat te vinden is op oude 78-toerenplaten van Beny Moré, Perez Prado, Miguelito Valdés en Machito. De stem voor zijn project moest daarom precies zo zijn als die van Beny Moré. Deze wens bracht hem in contact met Beni Bili. Hij bleek de man met precies de stem en het repertoire dat Natty Bo voor ogen stond. Beni was in de belangstelling komen te staan door een documentaire van de "conservador de la ciudad" van Santiago de Cuba. In deze documentaire werd Beni al goochelend en zingend in de straten geportretteerd als een stukje cultureel erfgoed van deze stad. En op dat laatste is hij verschrikkelijk trots; in het gesprek brengt hij het wel vijf keer onder de aandacht. Beni Bili werd in 1962 in Santiago de Cuba geboren als Juan Manuel Bili Carbonel. Inderdaad was zijn start die van een straatmuzikant. Al op jonge leeftijd schooierde hij de buurt af, vertoonde zijn kunsten en zong in lokale bars en kantines. Vanaf zijn achttiende raakt hij echter verbonden aan serieuze orkesten als bijvoorbeeld Majo y Payaso. Deze formatie houdt hij na twee jaar voor gezien en besluit te gaan zingen in allerlei septetos de la trova. Dan, in 1983, komt hij terecht in Maria Banda Jazz Van om daarna weer opnieuw in allerlei lokale septetos te gaan zingen. Op een gegeven moment raakt hij verzeild in Spanje waar hij opnieuw al zingend en goochelend in de straten aan de kost probeert te komen. Terug in Santiago de Cuba wordt hij vervolgens geportretteerd als een stukje cultureel erfgoed van deze stad. Door deze documentaire raakt zijn "carrière" in een stroomversnelling. Niet alleen dat het hem in contact brengt met Natty Bo, ook raakt hij in 2002 verzeild in een Cubaanse film over het leven van Beny Moré. Niet dat hij in die film is te zien; hij is alleen te horen als de voice over voor de acteur die Beny Moré moest spelen. De soundtrack van deze film is in 2004 door BIS music op de markt gebracht onder de titel "Yo soy el Bárbaro". Eerlijk is eerlijk, met Beni Bili heeft Natty Bo een stem gevonden die zijn project uniek maakt. Maar Beni is in meerdere opzichten uniek. Op het toneel geniet hij als alle artiesten van de schijnwerpers en vermaakt ons volwassenen. Maar eenmaal uit het priemende licht van de schijnwerpers verandert hij van rol als een kameleon van kleur. Zodra hij tussen het publiek enkele kinderen ontwaart, is hij weer goochelaar en kan alles om hem heen hem weinig meer schelen.