De Spaanse cinema - meer dan Pedro Almodóvar alleen! Jaime Rosales, geboren in Barcelona in 1979, studeerde economie voor hij in Cuba en in Sydney film ging studeren. Hij schrijft, produceert en regisseert geëngageerde, vernieuwende, subversieve fictiefilms die moeilijk onder één noemer te vatten zijn, behalve dan dat zij stuk voor stuk verankerd zijn in de realiteit van vandaag. Met drie korte films en vijf langspelers is Rosales een graag geziene gast op festivals.
Jaime Rosales:
Hij werd bekroond op grote internationale festivals als Cannes en San Sebastian en won twee keer een Goya (nationale Spaanse filmprijs): voor Las Horas del Dia en voor Soledad. In april 2014 werd hij in het Centre Pompidou in de bloemetjes gezet. Als eigenzinnig vertegenwoordiger van de Spaanse ‘nouvelle vague’ beschrijft Rosales het dagelijks leven van gewone mensen die door toeval in geweld en gevaar terechtkomen. Rosales houdt afstand. Het is hem vooral te doen om wat buiten het beeld gebeurt. Hij komt op voor een ‘cinéma de conscience’ versus de ‘cinéma d’évasion’, films die de kijker wakker schudden in plaats van hem uit de realiteit te helpen ontvluchten. Zijn films zijn geheel ontdaan van onnodige kunstgrepen. Ze komen direct en krachtig op de kijker af. Met elke nieuwe film probeert Rosales telkens een bijbehorende relevante nieuwe vorm uit. Sommigen noemen hem dan ook “de Spaanse Michael Haneke”.

Over de film Hermosa Juventud | Een mooie jeugd
Met Ingrid Garcia Jonsson, Carlos Rodriguez (Esp/Sp, 2014, 103 min)
De vijfde film van Rosales beleefde zijn première in de sectie Un Certain Regard op het festival van Cannes 2014. De film tekent de economische horror waarmee de Spaanse jeugd wordt geconfronteerd. Maar geen melodrama hier, integendeel. Een intimistische film over overleving, over het overlevingsinstinct van een jong echtpaar in wording; een strakke en onopgesmukte film in een realistische en directe, haast documentaire stijl. De film werd op een drafje, zonder overheidssubsidies, gedraaid.