De zes vrouwen en vier mannen hebben een indrukwekkende podiumpresentatie. Je kunt ze dan ook het beste live meemaken. Op dit tweede album ligt de nadruk niet alleen op de Haïtiaanse roots, maar ook op de subtiele, verfijnde zang. Producer is John Metcalf, die onder meer heeft gewerkt met Blur en John Cale en veel arrangementen heeft aangeleverd voor het album Scratch My Back van Peter Gabriel. Hij wilde duidelijk laten zien dat deze zangers niet alleen opmerkelijk diepgevoelde klaagzangen kunnen brengen, maar ook regelrechte feestnummers. Het album begint met een aantal liederen geschreven door de koorleidster Emilia Díaz Chávez. Preludio is een duet tussen twee zangeressen met de zuiver- en helderheid van fantastische kerkmuziek. Vervolgens vallen de mannenstemmen in, klinkt de ondersteunende percussie, en het volledige koor zwelt aan met complexe, opzwepende harmonieën.
Vanaf dat punt verandert het album voortdurend van richting, van het swingende Camina Como Chencha met Cubaanse invloeden tot de vrolijke, maar imposante Haïtiaanse geschiedenisles Panama Mwen Tombe. Het nummer Pou Ki Ayiti Kriye (Why Does Haiti Cry?) begint als een droevige klaagzang, maar versnelt tot een opbeurende climax. Nu en dan wordt er gebruik gemaakt van een jazzy piano, trompet, fluit en wind- of vogelgeluiden, maar een koor van dit kaliber heeft deze extra ondersteuning eigenlijk niet nodig.