A Voz Humana (De Menselijke Stem) is een één-act opera gebaseerd op de opera La Voix Humaine van de componist Francis Poulenc. In onze versie gaat het verhaal over Judite, een doorsnee, zwarte, Braziliaanse vrouw, die op een onfatsoenlijke manier wordt achtergelaten door haar ex-minnaar. Zij ziet het leven niet zitten zonder hem. Sinds het afscheid wacht zij thuis op het telefoontje van de ex-minnaar, die haar zal bellen om definitief een punt achter hun relatie te zetten.

Judite is daardoor erg gespannen en onrustig. Uiteindelijk belt die ex-minnaar. Zij probeert tijdens dit laatste telefoongesprek zoveel mogelijk momenten van hem te stelen en zijn stem zoveel mogelijk te horen. De slaappillen die Judite heeft ingenomen, beginnen te werken. Tijdens het telefoongesprek gaan vele gedachten door haar hoofd. Zal ze wegrennen en doelloos door de stad lopen, hem vermoorden of zelfmoord plegen? Ze is uiteindelijk de situatie beu en wil er een einde aan maken. Haar laatste woorden zijn “Te amo” (Ik hou van je) en vervolgens hangt ze op. Het collectief Amsterdam Chamber Opera heeft een moderne versie van deze opera gemaakt. De opera is aangepast aan deze tijd. In deze versie worden er geen telefoon maar mobieltjes gebruikt en de muziek is gemoderniseerd door het gebruik van elektronische geluiden in combinatie met akoestische instrumenten. Daarnaast is het decor minimalistisch: een aantal tl-buizen. Kortom, een moderne versie van de opera.

A Voz Humana werd geheel in Brazilië ontwikkeld. Om het publiek in Brazilië te kunnen bereiken, is de opera in het Portugees vertaald en uiteraard veel aan publiciteit gedaan via de krant, televisie, radio, sociaal media en mond tot mond. De reactie van een vrouw uit het publiek na afloop van de voorstelling is tekenend: “Nu begrijp ik opera, omdat ik versta wat er wordt gezegd. Ook het onderwerp spreekt me aan. Ik ben door deze voorstelling geraakt.”
De maker, Marcos Rabello, heeft ervoor gekozen om de opera A Voz Humana in zijn eigen land te maken omdat hij de situatie van vrouwen in Brazilië onder de aandacht wil brengen. Brazilië is helaas nog steeds een zeer machistisch land. Vrouwen worden er door sommige mannen gezien als tweederangs burgers en als lustobject. De Braziliaanse mannen hebben meestal een buitenvrouw. Dat wordt gezien als statussymbool. Als de man een vrouw niet meer wil, wordt ze gedumpt zonder rekening te houden met haar gevoelens. De maker vindt dat de mensen naar deze voorstelling moeten komen kijken vanwege het thema “De positie van vrouwen in de Braziliaanse maatschappij’; een thema dat zeker aandacht verdient.

Zaterdag 10 november 2012 - 20.30 uur
Kunstenhuis, Polonceaukade 28, Amsterdam